کتاب نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است
نویسنده:
سعید محسنی
معرفی کتاب نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است
«نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است» این جمله‌ی عجیب نام رمانی از سعید محسنی است. فضای رمان اما فضایی ساده است؛ یک کتابخانه‌ی عمومی خلوت و کم مشتری که محل کار شخصیت اصلی رمان است. او یک همکار پرتوقع نیز دارد که همین محل کار ساکت آرام را هم برای او زجرآور می‌کند. اما این فضا را ورود دختری که برای امانت گرفتن کتاب آمده است تا حدی تغییر می‌دهد.
شاید نام رمان این تصور را در خواننده ایجاد کند که با روایتی فرم‌گرا همراه با بازی‌های زبانی روبروست، اما رمان در واقع روایت ساده‌ای از زندگی یک مرد معمولی است که با اندکی چاشنی طنز همراه است. نویسنده داستانش را راحت و روان و به دور از زیاده‌گویی روایت می‌کند. رمان حتی کاری به معضلات اجتماعی و سیاسی هم ندارد، فقط تلاش دارد داستانی ساده را به شکلی شیرین و جذاب و ریتمی آهسته روایت کند. داستانی که خواننده باید آرام آرام آن را مزه مزه کند و با زندگی مردی ساده همراه شود. مردی که زندگیش پر از دست‌انداز است. او چیز زیادی از زندگی نمی‌خواهد. مردی محجوب که به همین آمدن دختر به کتابخانه دلخوش است. او یک مادر مریض و رو به موت دارد، یک خواهر که گرفتار یک شوهر عوضی است و خواهرزاده‌ای که با او قرابت ندارد و از یک جنس دیگر است و مثل خودش یتیم. مرد یک دوچرخه دارد که هر روز با آن سرکار می‌رود. همه‌ی جهان او همین است و ورود دختر به کتابخانه، زندگی و حال و هوای این جهان محدود را تا اندازه‌ای تازه می‌کند. از این منظر شاید بتوان رمان «نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است» را در رده‌ی رمان‌های عاشقانه قرار داد.
مرد هر روز در برابر زنی می‌ایستد که نمی‌داند شیفته‌ی او شده است. همین وضعیتی را ایجاد می‌کند که می‌توان آن را یک وضعیت عاشقانه قلمداد کرد. مرد با خودش واگویه می‌کند «دلم می‌خواست بروم جلو، دستش را بگیرم و به خودم بگویم ببین آدم است. مثل خودت. مثل تمام آدم‌ها. گوشت دارد. پوست دارد. استخوان دارد. آدم است. مراجع است. مثل همه‌ی مراجعان دیگر.»
«نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است» رمانی است با قصه‌ای ساده و جذاب که با زبانی ساده نیز روایت می‌شود و می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای علاقمندان به رمان‌های فارسی باشد.
شاید نام رمان این تصور را در خواننده ایجاد کند که با روایتی فرم‌گرا همراه با بازی‌های زبانی روبروست، اما رمان در واقع روایت ساده‌ای از زندگی یک مرد معمولی است که با اندکی چاشنی طنز همراه است. نویسنده داستانش را راحت و روان و به دور از زیاده‌گویی روایت می‌کند. رمان حتی کاری به معضلات اجتماعی و سیاسی هم ندارد، فقط تلاش دارد داستانی ساده را به شکلی شیرین و جذاب و ریتمی آهسته روایت کند. داستانی که خواننده باید آرام آرام آن را مزه مزه کند و با زندگی مردی ساده همراه شود. مردی که زندگیش پر از دست‌انداز است. او چیز زیادی از زندگی نمی‌خواهد. مردی محجوب که به همین آمدن دختر به کتابخانه دلخوش است. او یک مادر مریض و رو به موت دارد، یک خواهر که گرفتار یک شوهر عوضی است و خواهرزاده‌ای که با او قرابت ندارد و از یک جنس دیگر است و مثل خودش یتیم. مرد یک دوچرخه دارد که هر روز با آن سرکار می‌رود. همه‌ی جهان او همین است و ورود دختر به کتابخانه، زندگی و حال و هوای این جهان محدود را تا اندازه‌ای تازه می‌کند. از این منظر شاید بتوان رمان «نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است» را در رده‌ی رمان‌های عاشقانه قرار داد.
مرد هر روز در برابر زنی می‌ایستد که نمی‌داند شیفته‌ی او شده است. همین وضعیتی را ایجاد می‌کند که می‌توان آن را یک وضعیت عاشقانه قلمداد کرد. مرد با خودش واگویه می‌کند «دلم می‌خواست بروم جلو، دستش را بگیرم و به خودم بگویم ببین آدم است. مثل خودت. مثل تمام آدم‌ها. گوشت دارد. پوست دارد. استخوان دارد. آدم است. مراجع است. مثل همه‌ی مراجعان دیگر.»
«نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است» رمانی است با قصه‌ای ساده و جذاب که با زبانی ساده نیز روایت می‌شود و می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای علاقمندان به رمان‌های فارسی باشد.
درباره سعید محسنی
سعید محسنی متولد سال 1355 در اصفهان، نویسنده، طراح، کارگردان، بازیگر است. وی لیسانس کارگردانی تئاتر، از دانشگاه سوره اصفهان؛1381ـ فوق لیسانس کارگردانی تئاتر، از دانشگاه تربیت مدرس تهران؛1388 می باشد. اجراهای وی شامل: نمایش نویسنده، کارگردان: "وقتی که قرص ماه کامل می شود" اصفهان، تالار سوره؛ 1377 "فرنگیس" اصفهان، تالار اندیشه؛ 1378 کارگردانی: "فاسق" (هارولد پینتر) اصفهان، به عنوان پایان نامه؛1381 نمایشنامه نویسنده: "مادر اجاره‌ای" اصفهان، تالار سوره؛ 1382 "نام تمام مردگان یحیی است" اصفهان، تالار سوره؛ 1384 "هنوز باران می بارد" اصفهان، تالار سوره؛ 1384 "زمان ته نشین شده" (اجرا نشده) "دختر سیب آتش" (اجرا نشده) است.
دسته بندی های کتاب نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است
قسمت هایی از کتاب نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است
سی و سه سالگی، مبهم ترین سال زندگی آدم است. سنی که برای شروع خیلی از کارها، دیگر دیر شده و برای تمام شدن خیلی چیزها، انگار هنوز وقت بسیار است. مثل ساعتی که کوکش کنده شده است. نمی شود عقربه هایش را پس وپیش کرد. نه آن قدر عقب وجلو می رود تا به زمانی که نشان می دهد بی اعتماد باشی و نه خیلی دقیق است که بشود با آن قول وقراری را تنظیم کرد. مثل ساعتی که سال هاست به این دیوار چسبیده و حدود زمان را نشان می دهد. تنها کاری که به نظر درست می رسد، حفظ همه چیز به همین صورتی است که هست. نه می شود تلاشی برای بهتر شدنش کرد و نه چندان می توان بدتر شدنش را تاب آورد. مهم این است که همه چیز طبق روالی مشخص و معلوم پیش برود. این است که تمام سعی ام را می کنم تا چیزی از جایش درنرود: قبل از طلوع بیدار می شوم. نماز می خوانم. دو سه صفحه ای قرآن می خوانم. جانمازم را جمع می کنم. کتری را روی اجاق می گذارم. لگن مادر را آماده می کنم. به باغچه آبی می پاشم. چای دم می کنم. برای مادر لگن می برم. صبحانه ی مادر را توی سینی برایش می برم. لگنش را به دست شویی می برم. خالی می کنم. برمی گردم. سفره ای کوچک می اندازم. صبحانه می خوریم. در می زنند. در را باز می کنم. خواهرم با بچه اش تو می آیند. به چشمان ملیحه نگاه می کنم که سرخ است. لباس می پوشم. به حرف های خواهرم گوش نمی دهم که یک ریز کلمات را توی هوا ول می کند.
محصولات مرتبط با کتاب نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب نهنگی که یونس را خورد هنوز زنده است" ثبت می‌کند