کتاب وحشی

«وحشی» یک نمایشنامه کمدی-درام چهار پرده‌ای از آنتون چخوف، نمایشنامه‌نویس روس است که برای اولین بار در سال 1889 اجرا شد. اگرچه به اندازه شاهکارهای بعدی چخوف مانند «باغ آلبالو» یا «سه خواهر» شناخته شده نیست، «وحشی» به عنوان یک پیشرو مهم برای این آثار عمل می‌کند و بینشی در مورد تحول موضوعی و سبکی نمایشنامه‌نویسی چخوف ارائه می‌دهد. این اثر اولیه، استعداد رو به رشد چخوف را برای آمیختن شوخ‌طبعی و ترحم در‌حالی‌که پویایی پیچیده روابط انسانی و مبارزات وجودی شخصیت‌هایش را بررسی می‌کند، در بر می‌گیرد.
این نمایشنامه حول زندگی متقاطع چندین شخصیت در املاک روستایی می‌چرخد و جاه‌طلبی‌های شخصی، گرفتاری‌های عاشقانه و تفکرات فلسفی آنها را به تصویر می‌کشد. این نمایشنامه بر زندگی قهرمان داستان، ایوانف، مردی درون‌نگر و مالیخولیایی است که با احساس بی‌هدفی و سرخوردگی خود دست‌وپنجه نرم می‌کند. «وحشی» از طریق طرح پیچیده‌اش و شخصیت‌های پرطرفدارش به موضوعاتی از پتانسیل تحقق‌نیافته، جست‌وجوی معنا و تضاد بین ایدئالیسم و ​​واقعیت می‌پردازد. موضوعی که در «وحشی» تکرار می‌شود، احساس پتانسیل تحقق‌نیافته و سرخوردگی فراگیر است که توسط شخصیت‌ها تجربه می‌شود. ایوانف مظهر این مضمون است، زیرا با شیاطین درونی خود و احساس شکست عمیق خود مبارزه می‌کند. چخوف پرتره‌ای تکان‌دهنده از مردی می‌کشد که بین آرزوهایش و واقعیت‌های خشن زندگی دویده شده است و منعکس‌کننده پرسش‌های وجودی گسترده‌تری است که شخصیت‌ها با آن مواجه هستند. شخصیت‌های چخوف در این نمایشنامه معمولا در جست‌وجوی معنا و هدف هستند. این جست‌وجو در تفکرات فلسفی شخصیت‌های مختلف، از جمله پروفسور سالخورده سربریاکوف‌ که به اهمیت کار زندگی خود می‌اندیشد‌ و سونیا، که به دنبال یافتن احساس رضایت از طریق عشق و خدمت است، مشهود است. نمایش تنش بین ایدئالیسم و ​​واقعیت را نیز بررسی می‌کند و مبارزات شخصیت‌ها برای آشتی‌دادن رویاهایشان با جنبه‌های عملی زندگی را برجسته می‌کند. این مضمون به‌وضوح از طریق شخصیت دکتر میخائیل لوویچ‌ که روح ایدئالیسم را تجسم می‌بخشد، و تعاملات او با شخصیت‌های دیگری که بیشتر در دغدغه‌های عمل‌گرایانه زندگی روزمره هستند، به تصویر کشیده می‌شود. تصویر ظریف چخوف از روابط انسانی مشخصه آثار اوست و «وحشی» نیز از این قاعده مستثنی نیست. این نمایشنامه به طرز پیچیده‌ای پیوندهای عاشقانه، خانوادگی و اجتماعی میان شخصیت‌ها را به هم پیوند می‌دهد و پیچیدگی‌ها و تضادهای ذاتی در تعاملات انسانی را آشکار می‌کند.
اگرچه «وحشی» ممکن است مانند نمایشنامه‌های بعدی آنتون چخوف اهمیت نداشته باشد، در درک پیشرفت او به عنوان یک نمایشنامه‌نویس بسیار مهم است. این نمایشنامه از طریق کاوش در پتانسیل تحقق‌نیافته، جست‌وجوی معنا، و تنش بین ایدئالیسم و ​​واقعیت، نگاهی اجمالی به مضامینی دارد که آثار بالغ چخوف را تعریف می‌کند. «وحشی» با پویایی شخصیت پیچیده و آمیزه‌ای از طنز و ترحم، قطعه‌ای مهم در قانون ادبیات روسیه و گواهی بر بینش پایدار چخوف در مورد شرایط انسانی است.