یکی از مهم ترین نمایشنامه های قرن نوزدهم.
دیوانه ها زیاد عمر می کنن-می دونی ،هر غمی جنبه ی مثبت خودشو داره.
راکیتین:"فکر می کنم،آلکسی نیکلاوویچ که هرنوعی از عشق ،غمگین یا شاد،اگر کاملا تسلیمش بشی مصیبته...صبرکن!تو ممکنه هنوز ندونی که اون دست های نجیب کوچک می تونن شکنجه بدن،با چه اشتیاق ظریفی می تونن قلب رو به تکه های کوچک پاره پاره کنن...فقط صبر کن.متوجه می شی که چه مقدار نفرت توی سوزان ترین عشق ها پنهانه!
نویسندگان پرتعدادی در «ادبیات روسیه» ظهور کرده اند که ایده های ژرف، آثار ادبی و توانایی آن ها در داستان سرایی در طول زمان طنین انداز بوده است.
رمان «پدران و پسران» نام «تورگنیف» را در کنار برترین نویسندگان روسیه در قرن نوزدهم قرار داد.
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
کمدیهای گوگول خیلی خیلی بهترند.
تورگنیف، استاد پیچیدگی موضوعات است و سادگی شخصیت ها.