کتاب کاری را بکن که دوست داری

کتاب «کاری را بکن که دوست داری» نوشته میا توکومیتسو، بررسی انتقادی این نظرگاه رایج است که افراد را تشویق می‌کند تا به دنبال علایق خود در زندگی شغلی خود باشند. به بیان نویسنده، این توصیه به ظاهر شادی بخش می‌تواند اثرات مضری بر کارگران و کارکنان یک جامعه داشته باشد. به واقع، ایدۀ اصلی نویسنده این است که گزارۀ «کاری را بکن که دوست داری» یک دروغ بزرگ است. پیش فرض این جمله این است که با داشتن شغلی که دوستش دارید در زندگی شاد و موفق خواهید بود. این نظر منافع شرکت‌ها برای استثمار کارگران را منجر می‌گردد و آن‌ها را تشویق می‌کند که شرایط کاری بد و دستمزد پایین را تحت پوشش اشتیاق و رضایت قبول کنند. با ترویج این ایده که علاقه باید محرک اصلی کار باشد، کارفرمایان می‌توانند پرداخت دستمزد کمتر و ارائه مزایای کمتر را توجیه کنند. این امر به ویژه در صنایعی مانند هنر، دانشگاه‌ها و موسسات غیرانتفاعی مشهود است. توکومیتسو توضیح می‌دهد که چگونه اخلاق کاری پروتستان، که بر سخت‌کوشی و صرفه‌جویی تأکید می‌کرد، به یک اخلاق مدرن تبدیل شده است که در آن انتظار می‌رود کار منبع شادی و هویت شخصی باشد. این تغییر پیامدهای عمیقی بر نحوه نگرش ما به کار و موفقیت دارد. نویسنده استدلال می‌کند که فشار برای یافتن و دنبال کردن اشتیاق فرد می‌تواند منجر به اضطراب، فرسودگی شغلی و احساس شکست شود، اگر شغل فرد با این انتظارات ایده‌آل مطابقت نداشته باشد. این کتاب بر اهمیت شناخت کار به عنوان تنها یکی از جنبه‌های زندگی، نه تنها منبع هویت، تأکید می‌کند. توکومیتسو در سراسر کتاب نقدی از جامعه سرمایه‌داری و تاکید آن بر بهره‌وری و سود ارائه می‌کند. شعار «کاری را بکن که دوست داری» ابزاری است که توسط سرمایه‌داری برای تداوم نابرابری و حفظ کنترل بر کارگران استفاده می‌شود. با تفسیر کار به عنوان منبع رضایت شخصی، این سیستم واقعیت‌های اقتصادی را که شرایط کار را شکل می‌دهد، پنهان می‌کند.