کتاب همزاد

Hamzad
کد کتاب : 28862
شابک : 978-6002290212
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 192
سال انتشار شمسی : 1399
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : ---
قاسم شکری
قاسم شکری متولد سال 1351 در شیراز می باشد. وی دارای کارشناسی اصلاح و تربیت است. شکریداستان نویسی را از سال ۱۳۷۹ با شرکت در کلاس های داستان نویسی جهاد دانشگاهی زیر نظر محمد برفر آغاز کرد. وی در اداره زندان های استان فارس شاغلاست. از آثار شکری می توان به کتاب های زیر اشاره کرد: ۱- نقص فنی. مجموعه داستان. نشر شروع بوشهر. ۱۳۸۱. کاندید جایزه ادبی یلدا. ۱۳۸۲. برنده جایزه کتاب فارس. ۱۳۸۲۲- بوی خوش تاریکی. رمان. نشر مرکز تهران. ۱۳۸۶. برنده پنجمین دوره ادبیات متفاوت. واو. ۱۳۸۷۳- مارمولکی که ماه را بلع...
دسته بندی های کتاب همزاد
قسمت هایی از کتاب همزاد (لذت متن)
یک چیزی توی آسمان مثل فرفره می چرخید، به اندازه ی چرخ آسیاب، شاید هم بزرگ تر. سفید بود، سفید چرک. گفتم «محمود نگاه کن اون چیز رو.» محمود حواسش به پیرمردی بود که زیر پل آهنی دروازه کازرون مرده بود و مردم روی لاشه اش پول می انداختند. پیرمرد چند تکه استخوان بیشتر نبود. ریش و موی ژولیده و بلندی داشت. چشم هایش گود افتاده بود و یک عالمه قی، حاشیه ی پلک هایش نشسته بود. آن قدرها هم پیر نبود. ته چهره اش کمی جوان می زد. شاید چهل و یکی دو سالی داشت. بیشتر، ریش و موی بلندش پیرش کرده بود. بارانی یشمی رنگ پاره ای تنش بود که جا به جایش چربی و روغن ماسیده بود و یک آستین بیشتر نداشت؛ آن یکی از درز شانه، شکافته و جدا شده بود. زیر بارانی چیز دیگری نپوشیده بود. خال بزرگ و سیاهی به اندازه ی یک سکه ی ده تومانی روی بازویش بود. نمی دانم چرا به نظرم آشنا می آمد. شاید او را جایی دیده بودم. چندتایی کتاب و دفتر و خودکار هم بغل دستش افتاده بود. بوی ماهی و میگو توی هوا پیچ و واپیچه می خورد و حالم را به هم می زد. مردک کوپن فروشی هم چند قدم آن طرف تر هی جار کوپن می زد. یکی از کتاب ها را که جلد سفیدرنگی داشت برداشتم و ورق زدم. روی جلد، دو فرشته ی کوچک، هر کدام دسته گلی در دست گرفته بودند و دور یک درخت کاج، بال های شان را از هم باز کرده بودند. چیزی از کتاب نفهمیدم. گذاشتم سرجایش و از زیر دیگر کتاب ها دفترچه ی دویست برگ پیچ وتاب خورده ای که پر از روغن و چرک و کثافت بود بیرون کشیدم. تمام دفترچه پر از نوشته و خط خوردگی بود. به گمانم خودش آن ها را نوشته بود.