کتاب تسخیر عمارت هیل

هیچ موجود زنده ای نمی تواند برای مدت طولانی به طور خالص و با سلامت عقل، تحت شرایط واقعیت مطلق ادامه دهد؛ حتی فرضیه ای توسط برخی مطرح است که چکاوکها و جیرجیرک ها نیز خواب می بینند. خانه هیل، عاقل نیست، خودش در برابر تپه های خود ایستاده، و تاریکی را در درون خود نگه داشته است. هشتاد سال این چنین ایستاده بود و ممکن است هشتاد سال دیگر نیز بایستد. در داخل، دیوارها به صورت عمود ادامه دارند، آجرها به طور مرتب در کنار هم قرار دارند، کفها محکم و درها به طور محسوسی بسته هستند. سکوت به طور پیوسته در برابر چوب و سنگ خانه هیل در جریان است، و هرچه که در آنجا قدم می زد، تنها قدم می زد. دکتر جان مونتاگو دکتر فلسفه بود. وی مدرک خود را در انسان شناسی گرفته بود، و یک احساس مبهمی در این زمینه داشت، گویی می تواند به میل واقعی خود یعنی آنالیز جلوه های ماوراء طبیعی نزدیک شود. وی در مورد استفاده از عنوان مدرک خود کاملا تردید داشت، زیرا تحقیقات وی کاملا غیرعلمی بود، وی امیدوار بود جریانی از احترام، حتی اعتبار علمی، را از تحصیلات خود قرض بگیرد. از نظر مالی و همچنین مباهات، برای او معامله با ارزشی بود، او برای اجاره کردن خانه هیل به مدت سه ماه، مرد گدایی نبود، اما انتظار داشت که زحماتش را در این تعقیب با شور و هیجان با انتشار کار قطعی خود در مورد دلایل و عوامل اختلالات روانی در خانه ای که معمولا تحت عنوان “تسخیر شده” شناخته می شود، کاملا جبران کند. او در تمام زندگی به دنبال خانه ای که واقعا تسخیر شده باشد، بود. هنگامی که درباره خانه هیل شنید در ابتدا مشکوک بود، سپس امیدوار، و بعد از آن خستگی ناپذیر، حالا که خانه را پیدا کرده بود، رهایش نمی کرد.