«داستان های گوتیک» که اولین بار در اواخر قرن هجدهم ظهور کردند، بخشی از «جنبش رمانتیک» بودند که هدفشان، برانگیختن احساسات و عواطفی قدرتمند در مخاطبین بود: هراس، تشویش و ناامنی. داستان های گوتیگ، تأکیدی گسترده بر اتمسفر، و حال و هوای جهان خود دارند و با استفاده از لحن و زبانی خاص، احساسی جذاب از تعلیق و آشفتگی را در مخاطب به وجود می آورند. موجودات ماورایی، نفرین های خانوادگی، رازهای سر به مهر و جنون، از مضامین رایج در این گونه از داستان ها به شمار می آید. فهرست پیش رو، دربردارنده ی برترین داستان های گوتیگ در ادبیات جهان است.
آسیب های روانی، باعث شکلگیری برخی از ترسناکترین لحظات در داستان های «پو» می شوند، و دانسته های مخاطبین (و همینطور خود راوی) را از رویدادهای داستان تغییر می دهند.
رمان «دراکولا» بیش از هر موضوع دیگر، به رابطهی میان زندگی و مرگ، و وضعیت میان این دو می پردازد.