کتاب و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود

کتاب کوتاهی از فردریک بکمن. من قبلا مردم مشوش این نویسنده رو خوندم و عاشق قلم زیبای بکمن و پیامی که توی اعماق داستانش پنهان برای کشف کردن قرار داده بوده بود شدم و تصمیم گرفتم در آینده کتاب‌های دیگه نویسنده رو هم مطالعه کنم، اما هنوز فرصت نشده. این کتاب هم مثل مردم مشوش(و احتمالا بقیه کارای بکمن) برای انتقال پیامی نوشته شده، اما توی این کتاب، نویسنده منظور خودشو به سادگی منتقل میکنه. من زیاد آثار کوتاه نمیخونم، اما دوستش داشتم.

کتابی عالی و تاثیر گذار دیگه از آقای بکمن که من خیلی دوستش داشتم😍نشر نون هم که خریدم سالم رسید دستم و مشکلی نداشت. ترجمه هم ررون بود❣️

نشر نون رو خریدم تو کتاب 70 صفحه ای ۶ صفحه از چاپ رد شده. 😏🙃

نشر نون رو خوندم، با رویاپردازی‌های داستان واقعا ارتباط گرفتم ...و خوبه برای تسکین درد رابطه قشنگی که داشتیم ولی دیگه اون ادم رو کنار خودمون نداریم.

غم انگیز و زیبا ۶۰ صفحه‌ی ناراحت کننده و در عین حال پر از مهربانی که گوشه ای از تلخی زندگانی عده ای از ما را روایت میکند پیشنهاد میکنم این کتاب را بخوانید

خیلی لطیف و پرمعنیه این کتاب. در یک روز میتونید کتاب رو بخونید.

قطعا همه‌ی خاطرات ما از زندگی نمی‌تونه به یاد موندنی باشه ، حتی گاهی اوقات خاطره‌ها قشنگ و دوست داشتنی هم نیستن. اما میون اون همه خاطره، یه خرده ریزه‌های رنگی و قشنگی هم وجود دارن که به زندگی هامون معنا و مفهموم می‌دن. همون خرده ریزه‌های کوچولوهستن که اگر "فراموش" بشن زندگی کردن و زنده موندن رو برات زجر آور و غیر قابل تحمل می‌کنن. با این حال خیلی هم بد به نظر نمی‌رسه که گاهی اوقات بشه بعضی چیزها رو برای همیشه فراموش کرد. به قول کتاب یه نکته‌ی مثبت فراموشی اینه که چیزایی که آزارت میدن رو فراموش می‌کنی

سه و نیم ستاره.✨ بعضی وقت‌ها باید با کسی خداحافظی کنی با اینکه هنوز کنارته... خوندنش تجربه‌ی قشنگی بود، یه کتاب کوتاه که یک نفس می‌شد خوند و ازش لذت برد...

داستان کتاب در مورد آلزایمره و خاطراتی که یکی یکی در حال محو شدن هستن. واقعا فوق العاده ست، لطیف و خیلی غم انگیز.

عالیه و بسیار ناراحت کننده