روانشناسی یونگ، در نخستین وهله، بر پایه تجربه و استنباط شخص وی از انسانهای بهنجار، دچار روان نژندی و یا روان پریشانی می باشد. این مکتب روان شناسی، نوعی آسیب شناسی روانی نیست، و هر چند یونگ معلومات و مواد تجربی آسیب شناسی روانی را در مدنظر دارد، ولیکن فرضیاتش بنا به گفته خود او «پیشنهادها و کوششهایی برای ترتیب و تنظیم استنباط از موجود انسانی می باشد». قاعده کوتاه (فرمول)ی وجود ندارد که در آن بتوان این استنباط را خلاصه کرد؛ تدقیق و تمرکز در نکته ای از این مبحث روشنگر است، اما این عمل، پیوستگیهای شبکه ای را که تشکیل دهنده فعالیت روانی است، از نظر دور می دارد. تلاش به خاطر صراحت و قطعیت در تعریف رویدادها و تجارب روان انسانی، بسیاری از مواهبی را که طبیعت به او ارزانی داشته است، به یغما می برد. در این کتاب، اندیشه های یونگ، به نحو شایسته و مقتضی توسط مصنفی معرفی شده است که او نیز چون خود یونگ، تمایل مفرط به مجادلات جانبداری و علاقه ویژه ای به کنجکاوی های نامشخص در ذهن ناخودآگاه ندارد، بلکه به جستجوی وسیع و بسیار تسکین ناپذیر در مشاهده و مطالعه خودنمایی های ذهن ناخودآگاه، از ماندالای نامعین و تقویم ناپذیر و ترانه ای از درون تا آخرین افکار برخی از متصوفین معاصر علاقه مند می باشد. آرک تایپ ها ؛ آنیما و آنیموس و ... از جمله مباحث کتاب می باشند.
کتاب مقدمه ای بر روانشناسی یونگ
ورجاوند
جامی(مصدق)