کتاب عمیق ترین پذیرش

چروک دستان پدر پیرت. گریه ی بچه ای تازه به دنیا آمده. یک مجسمه در نمایشگاه هنری. ترکیبی خاص از نت ها در یک قطعه موسیقی. قطره ی شبنمی بر روی تیغه ای از علف. نگاهی لحظه ای بر چهره ی یک غریبه. ذوب شدن ناگهانی و غیرمنتظره ی قلب تان. نفوذ ناگهانی تمامیت میان جدایی. زندگی سرشار از رمز و راز است.

هنرمندان در مورد کنار رفتن خود، وقتی جذب کشیدن نقاشی می شوند، صحبت می کنند. موسیقی دانان می گویند که چگونه وقتی جذب موسیقی شان می شوند، فقط موسیقی وجود دارد، و آن ها به عنوان موجودی مجزا، در موسیقی ناپدید می شوند؛ چنان که گویی زندگی جذب شان کرده است. آن ها موسیقی نمی نوازند. آن ها خود موسیقی هستند که خودش را می نوازد. ورزشکاران درباره ی جاری شدن یا ورود به ناحیه و مکانی صحبت می کنند که در آن جا دویدن یا راندن یا پریدن، بدون هیچ تلاشی رخ می دهد و بدن به طور کامل عمل می کند اگرچه آن ها دیگر بدن را به عنوان بدن خودشان تجربه نمی کنند. هنرپیشگان از حل شدن در شخصیتی که نقش آن را ایفا می کنند، صحبت می کنند. وقتی آن ها واقعا در حال نقش بازی کردن هستند، هیچ کسی آن جا نیست. وقتی بعدا در مورد اجرا به آن ها تبریک گفته می شود و از آن ها سوال می شود که چگونه از عهده ی اجرای آن برآمدند، آن ها مجبورند تصدیق کنند که واقعا نمی دانند.