مولانا می فرماید: اگر کسی از دیگری به نیکی یاد کند، آن خیر و نیکی، به وی باز می گردد. این بدان ماند که کسی اطراف خانه خود گلزار برپا کند. پس هر بار نظر کند، گل و گلزار بیند، و دائما در بهشت باشد. و چون بد یکی گفت، آن کس در نظر او مبغوض شد و چون از او یاد کند و خیال او پیش آید، چنان است که مار یا کژدم یا خار و خاشاک در نظر او آید! پس اکنون که می توانی در باغ و گلزار باشی، چرا در میان خارستان و مارستان می گردی ؟! همه را دوست بدار تا همیشه در گلزار و گلستان باشی.
این شرح بسیار خوبیه بخصوص برای افرادی که میخواهند آثار مولانا را شروع کنند به خواندن، اگر از فیه ما فیه شروع کنند بعد مثنوی خیلی بهتره