امپریالیسم عبارت است از سیاست، رویه یا حمایت دولتی از گسترش قدرت و سلطه، به ویژه از طریق تصاحب مستقیم سرزمینی یا از طریق به دست آوردن کنترل سیاسی و اقتصادی بر مناطق دیگر، اغلب از طریق به کارگیری قدرت سخت (قدرت اقتصادی و نظامی). بلکه قدرت نرم (قدرت فرهنگی و دیپلماتیک). در حالی که امپریالیسم با مفاهیم استعمار و امپراتوری مرتبط است، مفهومی متمایز نیز هست که می تواند برای سایر اشکال گسترش و بسیاری از اشکال حکومت اعمال شود. اصطلاح «امپریالیسم» اغلب با «استعمار» ترکیب می شود. با این حال، بسیاری از محققان استدلال کرده اند که هر یک تعریف متمایز خود را دارند. امپریالیسم و استعمار به منظور توصیف برتری، تسلط و نفوذ درک شده بر یک فرد یا گروهی از مردم استفاده شده است. رابرت یانگ می نویسد که در حالی که امپریالیسم از مرکز عمل می کند، یک سیاست دولتی است و به دلایل ایدئولوژیک و همچنین مالی توسعه می یابد، اما صرفا توسعه برای شهرک سازی یا مقاصد تجاری است. با این حال، استعمار همچنان شامل تهاجم است. استعمار در استفاده مدرن همچنین متضمن درجه ای از جدایی جغرافیایی بین مستعمره و قدرت امپراتوری است. به ویژه، ادوارد سعید بین امپریالیسم و استعمار با بیان این جمله تمایز قائل می‌شود: «امپریالیسم شامل «عمل، تئوری و نگرش‌های یک مرکز شهری مسلط حاکم بر سرزمینی دوردست» است، در حالی که استعمار به «استقرار شهرک‌ها در قلمروی دوردست» اشاره دارد.
کتاب امپریالیسم بالاترین مرحله سرمایه داری
طلایه پرسو
ولادیمیر ایلیچ لنین
