دارای جزئیاتی هیجان انگیز و نثری جذاب.
داستانی درخشان و سرگرم کننده درباره ی بی ثباتی تاریخ.
یک بازی بزرگ طنزآمیز در تاریخ، زبان و تخیل.
رمان ها همه این گونه هستند. یأس و ناامیدی، تلاشی بی حاصل برای این که شاید چیزی از گذشته حفظ شود. تنها یک امر هنوز مشخص نشده است. این که آیا رمان موجب می شود انسان خود را فراموش کند یا فراموشی انسان را مجبور می کند که رمان خلق کند.
تا رفتارهای باشکوه تعریف نشوند، ارزش واقعی آن ها را نمی توان شناخت.
منشأ اشتباهات ندانستن نیست، بلکه اعتقاد کورکورانه است.
می توان گفت که هدف اصلی این ژانر، «زندگی بخشیدن به تاریخ» از طریق ساختن داستان هایی درباره ی گذشته یا یک دوره ی تاریخی خاص است.
ژوزه ساراماگو در سال 1998 میلادی به خاطر خلق داستان هایی افسانه وار، برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شد.
کدوم ترجمه؟
عباس پژمان
کدوم ترجمه بهتره؟
عباس پژمان
چرا مرکز دوبارە چاپ نمیشە؟
ترجمهی کیومرث پارسا پر از غلطهای نگارشی هست. نه از مترجم و نه از نشر، انتظار نمیره که با ارائه چنین کار بی کیفیت و پرغلطی به مخاطب بی احترامی بکنند.
یک کتاب خوب دیگه از نویسندهی کتاب کوری. این کتاب اگر چه با کوری متفاوته، ولی قلم نویسنده به همون خوبیه. کتابی تاریخیه که یک داستان عاشقانه رو هم در خودش جا داده.