شاید روزی را به یاد بیاوریم که در قطاری پرازدحام، دسته هایی از همسفران پرسروصدا و احتمالا مست هلمان میدادهاند. شاید آن حال وهوا خیلی هم طول نکشیده باشد، اما شاید یک لحظه متوجه شده باشیم در ما قابلیتی هست که با اندکی تحکم به دیگران نگاه کنیم و بپنداریم که شاید، از جهاتی، بگویینگویی از دیگران بهتریم. یا شاید به یاد آن موقع بیفتیم که هشت سالمان بود و والدینمان در راهرو خانه راهی مهمانیای رسمی بودند، و ماگ شیک با ژاکت آنها را امتحان کردیم و از احساس اقتداری که بعضی از لباس های رسمی به آدم میدهند خوشمان آمد. شاید خودمان کا سبکی خودمانی در لباس پوشیدن و روحیهای دموکراتیک داشته باشیم، اما در اعماق ذهنمان قابلیت درک این موضوع را داریم که پرابهت به نظر رسیدن و با رفتاری تحکم آمیز به عالم و آدم نهیب زدن چه جذابیتی میتواند داشته باشد.
آلن دوباتن، فیلسوف و نویسنده ی سوئیسی-انگلیسی همواره به دنبال پاسخی برای مهمترین پرسش های زندگی انسان بوده است.
اگر همیشه با دیده ی شک و تردید به رمان های عاشقانه و طرفداران آن نگریسته اید و علت محبوب بودن این ژانر، کنجکاوی تان را برانگیخته است، با این مقاله همراه شوید