کتاب تلی از تصاویر شکسته;

کتاب تلی از تصاویر شکسته

psychologies essay collection
مقالاتی درباره ی روان کاوی

کد کتاب : 4182
مترجم :
شابک : 978-9643627454
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 365
سال انتشار شمسی : 1400
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب تلی از تصاویر شکسته اثر زیگموند فروید

این کتاب مجموعه مقالاتی است در حوزه روانکاوی که به همت شهریار وقفی پور گرداوری و ترجمه شده اند.

همانطور که مطلع هستید روانکاوی از آن دست موضوعاتی است که در سرتاسر جهان بدست شارحان کج فهم دچار تنگ نظری های بسیار شده است. و چیزی که بیش از هرچیز در این بین مغفول مانده است خود نظریات فروید و مفهوم اصلی بحث او یعنی ناخودآگاه است.

شهریار وقفی پور با گرداوری این مقالات سعی کرده است که مفاهیم و اصطلاحات اساسی این علم بحث برانگیز را از زیر بار تفاسیر اشتباه و کج فهمی های بسیار نجات دهد. در این کتاب تلاش شده تا که آرای پژوهشگران مختلف در دسترس مخاطب فارسی زبان قرار بگیرد. خواننده با تطبیق و مقایسه نظرات این افراد می تواند فهم نسبتا خوبی از این موضوعات مناقشه برانگیز بدست آورد.

در این کتاب یازده مقاله از نویسندگان و اندیشمندان بزرگ جهان ترجمه شده است: زیگموند فروید، ریچارد وولهایم، الیزابت گروش، اسلاووی ژیژک، الکس سرانو، باربارا جانسن، الی راگلند، لوئی آرمان و ژاک آلن میلر نویسندگانی هستند که مقاله های شان را در این کتاب می خوانید.

زیگموند فروید
زیگموند فروید، زاده ی 6 می 1856 و درگذشته ی 23 سپتامبر 1939، متخصص مغز و اعصاب اتریشی و خالق روانکاوی بود. فروید در خانواده ای یهودی در شهر فرایبرگ واقع در امپراتوری اتریش چشم به جهان گشود. او در سال 1881 موفق به اخذ مدرک پزشکی از دانشگاه وین شد و در سال 1902 به درجه ی استادی رسید. پس از فارغ التحصیلی، فروید در بیمارستان عمومی وین مشغول به کار شد و در درمان هیستری به وسیله ی یادآوری تجارب دردناک گذشته از طریق هیپنوتیزم، با دکتر جوزف بروئر همکاری داشت. او در سال 1885 با مارتا برنیز ازدواج کرد ...
دسته بندی های کتاب تلی از تصاویر شکسته
ادبیات کلاسیک
فلسفی
روانشناسی
ادبیات جهان
گردآوری و تلفیق
قسمت هایی از کتاب تلی از تصاویر شکسته (لذت متن)
علاوه بر این، فرض وجود ناخودآگاه فرضی کاملا معقول است، چراکه با این پیش فرض حتا قدمی کوتاه از وجه اندیشیدن متعارف و قابل پذیرش همگان دور نمی شویم. ضمیر آگاه، هر یک از ما را فقط از حالات شخصی ذهن خودمان باخبر می کند، و این که دیگر مردمان هم دارای ضمیر آگاه هستند، استنتاجی است که ما از قیاس کنش ها و گفته های مشهود آن ها به عمل می آوریم، به این منظور که رفتارشان را برای خویش قابل فهم کنیم. (بی شک از نظر روان شناختی درست تر می بود این مسئله را این طور بیان می کردیم که ما بدون هیچ گونه تأمل خاص، سرشت شخصی خود و در نتیجه آگاهی مان را به هر کس دیگر نسبت می دهیم؛ و این که چنین همسان انگاری یی یکی از شروط ضروری فهم ما است.)
در گذشته نفس آدمی این استنتاج (یا این همسانی) را به موجودات انسانی دیگر، به حیوانات، گیاهان، اشیای بی جان و به جهان بزرگ گسترش می داد؛ و مادامی که شباهت همهٔ موارد فوق به نفس فردی عظیم و خردکننده بود، این همسان انگاری مفید و کارا می نمود؛ لیکن همپای افزایش تفاوت نفس با این "دیگری ها"، چنین همسانی یی بیش از پیش غیرقابل اعتماد می شد. امروزه، قضاوت انتقادی ما دربارهٔ مسئلهٔ وجود آگاهی در حیوانات با شک و تردید همراه است؛ ما از پذیرش آن در مورد گیاهان سر باز می زنیم و فرض وجود آگاهی در مادهٔ بی جان را عرفان و رازگرایی تلقی می کنیم. لیکن حتا در جایی که تمایل اولیه و اصلی ما به همسان انگاری در برابر نقد تاب آورده است یعنی وقتی که "دیگری ها" همنوعان خود ما هستند فرض وجود نوعی آگاهی در آنان مبتنی بر یک استنتاج است و نمی تواند از آن حتمیت بی واسطه ای برخوردار باشد که نسبت به وجود آگاهی شخص خودمان داریم. روان کاوی بیش از این چیزی نمی خواهد که همین فرایند استنتاج را بر خودمان نیز اعمال کنیم اقدامی که صد البته ذاتا به آن راغب نیستیم.