پدر و مادر یولیان به قلعه یی خانه داشتند، در دل بیشه ها، به دامان تپه یی. چاربرج گوشه ها بامهای نکداری پوشیده ی فلس های سربی داشت، و پایه ی دیوارها نهاده بود بر تخته های سنگ، که تیز تا ته کنده ها فرود میامد. فرش حیاط به پاکیزگی ی سنگفرش کلیسایی بود. ناودان های دراز، به هیات اژدران نگون پوز، آب باران ها را به مصنعه می شاریدند؛ و بر لب پنجره ها، به هر طبقه، در گلدانی از سفال نگارین، گلکرده بود ریحانی یا گل آفتابگردانی...
ضرباهنگ سریع، طرح داستانیِ یک وجهی، و وجود ایجاز از ویژگی های «داستان های کوتاه» هستند
گوستاو فلوبر از فرانسوی بودنِ خود احساس افتخار نمی کرد اما همه ی فرانسوی ها می توانند هنگام مطالعه ی آثار این نویسنده بزرگ به ملیت خود افتخار کنند