کتاب خلق شادی با هنر ژاپنی

فقط به یک روش می توان از این مارپیچ منفی رهایی یافت و آن هم مرتب کردن موثر، فوری و به سرعت هرچه تمام تر است؛ اما این شیوه چگونه ذهنیتی مناسب ایجاد می کند؟ هنگامی که پیرامونتان را به طور کامل مرتب می کنید، صحنه را دگرگون می کنید. این دگرگونی به اندازه ای شدید است که گمان می کنید در دنیای دیگری زندگی می کنید. این دگرگونی بیش از اندازه روی ذهنتان اثرگذار است؛ به طوری که دیگر نمی خواهید به شرایط پیشین بازگردید. به یاد داشته باشید که در صورتی این روش موفق می شود که کارتان را خیلی ناگهانی انجام بدهید تا روحیه تان به کلی دگرگون شود، اما اگر کارتان را به تدریج انجام دهید اثر گذار نخواهد بود.

برای رهایی از اشیایی که می خواهید از شرشان خلاص شوید، چه معیاری دارید؟ هنگام دور ریختن اشیا به چه چیزی می اندیشید؟ شاید به این فکر کنید که وقتی وسیله ای بی کاربرد می شود، آن را دور می اندازید؛ برای نمونه اگر چیزی می شکند و دیگر تعمیر نمی شود، آن را دور می اندازید. فکر دیگر شاید این باشد که اگر تاریخ مصرف کالایی گذشته است، آن را دور می اندازید، یا برای نمونه، لباسی که دیگر به روز نیست یا کالایی که از گذشته مانده است را دور می اندازید. وقتی دلیل روشنی برای دور انداختن دارید، به آسانی شیء بی مصرف را دور می اندازید؛ اما مشکل زمانی آغاز می شود که دلیل روشنی برای دور انداختن اشیا بی مصرف نداشته باشید.

دست کم در ژاپن پندار مردم بر این است که نظم به آموزش نیازی ندارد، بلکه مردم به خودی خود، نظم و ترتیب در خونشان است و چگونگی آن را می دانند. مهارت های آشپزی در خانواده های ما از نسلی به نسلی دیگر واگذار می شود. مادران شیوه ی آشپزی را به دخترانشان می آموزند، اما به نظر می رسد که نظم را کسی به دیگری آموزش نمی دهد.