وقتی غمگین هستیم بهترین کار این است که در گرمای مطبوع تختخوابمان دراز بکشیم و در آنجا، که تمام تلاش ها و درگیری ها پایان می یابد، بهتر است حتی سرمان را زیر پتو کنیم و با تمام وجود خود را به دست امواج گریه بسپاریم، همچون شاخه هایی در باد پاییزی.
این زندگی نیست که عادی است بلکه تصویری که از آن در حافظه داریم آن را عادی می کند.
افکاری که بدون رنج حاصل شده اند فاقد منبع مهم انگیزه هستند. به قول پروست، ما تا مشکلی نداشته باشیم عملا چیزی نمی آموزیم. حافظه ی بی نقص، ابزار کارآمدی برای مطالعه ی پدیده ی حافظه نیست.
نیلوفر
آلن دوباتن
Penguin Random House