معمولا رهبران سیاسی ترجیح می دهند اسمشان با خشونت پیوند نخورد و میان آنان و خشونت، ارتباط مستقیمی وجود نداشته باشد، اما وقتی خشونت عریان و علنی و قتل های وحشیانه فاشیست ها به اوج خودش رسید، موسولینی در جواب انتقادات گفت «مسئولیت سیاسی، اخلاقی و تاریخی تمام این اتفاقات با من است.» فاشیسم بر پایه خشونت بنا شده و اگر یک کلمه باشد که بتواند سال های نخستین فاشیسم را توصیف کند، آن کلمه چیزی نیست جز «خشونت»
موسولینی که در کودکی چند باری اطرافیانش را با چاقو زده بود، در جوانی، با آگاهی از قدرت زبان به روزنامه نگاری رو آورد، به روزنامه موافقان جنگ پیوست و در نهایت خودش هم به جنگ رفت. بعضی می گویند همان جا بود که گفت «حالا که میهن پرستی می تواند کاری کند که آدم جلوی گلوله بماند، چرا از آن استفاده نکنیم؟» و به این ترتیب بود که فاشیسم متولد شد.
این روز ها بسیاری از نشانه های فاشیسم برگشته اند. تمایل به افراد قلدر، افزایش نژادپرستی، افزایش میل رهبران برای سرزنش دشمنان و بی اعتمادی به روش های سنتی و متعارف حکومتداری! و اتفاقا در همین زمان است که باید یادمان باشد که این افراد جز جباریت، خودکامگی و استبداد چیزی برای ملت هایشان به ارمغان نیاوردند.
حکمت شادان
فرانک دیکوتر
