کتاب قطار ابدی

شورا قانونی تصویب کرد که هر کس بیست سالش تمام شده باشد و شغلی مورد تأیید شورا نداشته باشد حق استفاده از امکانات قطار را ندارد. همه ی قانون های دنیا ظاهرا در راستای منافع همگانی تصویب می شوند، اما در واقعیت فقط منافع تصویب کنندگان آن مهم است. مثل قانون منع پذیرش مهاجران جنگی که دو روزه توی سازمان ملل تصویب شد. خودشان پیشنهاد دادند و خودشان به پیشنهاد خودشان رأی دادند و مصوب شد. تصویب کردند که آوارگان پایشان را به کشورهای آنها نگذارند. چرا بقیه ی مشکلات آوارگان را رفع نکردند؟