کتاب «امام (ره) و حیات باطنی انسان» نوشته سیدمرتضی آوینی (۱۳۷۲-۱۳۲۶) است. آوینی فیلم ساز مستند و روزنامه نگار حوزه دفاع مقدس بود که در سال ۱۳۷۲ بر اثر ترکش مین به شهادت رسید. «امام (ره) و حیات باطنی انسان» مجموعه ی چند مقاله درباره ی امام خمینی به همراه تصاویری از ایشان است. چهار سروده ی مرثیه وار در سوگ امام به اضافه ی گفتار متن مجموعه برنامه ی «فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت» که شهید آوینی به همین مناسبت آماده کرده، نیز در کتاب آمده است. در سطرهای آغازین کتاب «امام (ره) و حیات باطنی انسان» می خوانیم: «دهه ی شـصت دهه ی امام خمینی بود و از این پس دهه ها هر چه بیایند، به جز او انتساب نخواهند داشت. این او بود که هر آنچه در تقدیر تاریخ انسان این عصر بود ظاهر کرد. حیات انسانهایی چون او نفخهای از نفخات روح اللهی است که در تن انسان می دمد، در تن زمین مرده، و آن را حیات می بخشد. امام خمینی انسانی چونان دیگران نبود؛ از قبیله ی انبیا و اصحاب آنان بود و مصداقی از مصادیق معدود «نبأ عظیم...» که هر هزار ســال یکی می رسد، و مراد از این«هزار،» عدد هزار نیســت؛ مراد آن است که او از خیلی ادآوران اســت و مورد خطاب ا نما ا نــتم ذکر و مخاطب این ســخن آنانند که نه نامی از آنان در تاریخ های تمدن هست و نه در تاریخ های رسمی، اما زمین هر چه دارد مدیون آنهاست. اینان، چون دیگر ابنای بشر، از خاک روییده اند، اما چون دیگران در خاک نمانده اند و سر به آسمان برآورده اند و فقط هم اینانند که از حقیقت باخبرند و دیگران را نیز اینان خبر کرده اند».
کتاب امام و حیات باطنی انسان
واحه
مرتضی آوینی
