خود مداری (معادل خودمحوری، تک روی)- متمایز از فردگرایی غربی- یکی از ویژگی های روانشناسی خاص ما ایرانیان در قلمرو هستی فردی و اجتماعی مان است. در این رساله گرایش انسان به زندگی در قلمرو رفع نیازها و تحقق منافع شخصی و خصوصی آنی و فوری به عنوان تعریف خودمداری در نظر گرفته می شود. در سنجش زمینه های خودمداری، حکومت استبدادی به عنوان مهم ترین عامل روبنایی آن معرفی شده و سپس وحدت و تضاد خودمداری و حکومت استبدادی همراه با شیوه زندگی خودمدارانه همچنان که برخی ویژگی های فکری، کرداری و عاطفی خودمداری مورد بررسی قرار می گیرد. در پایان نیز اشاره ای می شود به چگونگی مبارزه با خودمداری به عنوان یکی از موانع مهم در روند تحقق تجددخواهی در ایران و استقرار حق ایرانیان در تعیین سرنوشت خود.
بر جامعه ی ذره ای شده غربی، فرد گرایی و بر جامعه ذره ای شده ایرانی، خود مداری استقرار یافته است.
فردگرایی که بر هویت فردی بورژوایی مبتنی است بر این باور است که فعالیت اقتصادی آزاد و مبتنی بر منافع خصوصی هر فرد، در کل به نفع جامعه است .
اختران
حسن قاضی مرادی
