تصویر میدان ویتوریو در مرکز شهر رم یکی از بدیع‌ترین تصویر‌هایی‌ست که در حافظه‌ی تصویری ما باقی مانده است، آن هم به واسطه‌ی حضور دوربین زنده و گیرای بزرگ‌ترین فیلم‌سازان همه‌ی دوران‌ها: روبرتو روسلینی، ویتوریو دسیکا، لوکینو ویسکونتی، فدریکو فلینی و میکل‌آنجلو آنتونیونی و ... . میدانی که در قرن نوزدهم برای بزرگداشت ویکتور امانوئل دوم، پادشاه و بنیان‌گذار ایتالیای امروز، ساخته شد و در اواسط قرن بیستم یکی از پررونق‌ترین میدان‌های شهر رم بود. این میدان و محله‌ی بزرگ پیرامونش، از دهه‌ی هفتاد قرن بیستم، آرام‌آرام به محل اسکان و تجمع مهاجرین فقیر و حاشیه‌نشین‌ها تبدیل شد و در قرن بیست‌ویکم دیگر مملو از چینی، آفریقایی، ترک، کرد، عرب و فارس و ... شده که در فضایی عجیب و در بسیاری مواقع آخرالزمانی، یک اجتماع انسانی محروم از حداقل‌های شهروندی را تشکیل داده‌اند. اگر مستند «میدان ویتوریو» ساخته‌ی «ابل فرارا» را ببینید، سفری به تاریخ و امروز این محله خواهید داشت و پس‌ازآن، کتاب «برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو» نوشته‌ی عماره لخوص، کمک‌تان می‌کند لایه‌های درونیتری از این اجتماع بی‌صدایان را لمس کنید. رمانی که ماجرای قتلی در ساختمانی مهاجر‌نشین را مبنای قصه‌اش گذاشته و همه را به گفت‌وگویی چندزبانه و چندفرهنگی دعوت می‌کند. تلخند جاری در همه‌ی این گفت‌وگوها که قرار است راز قتلی را فاش کنند، اهمیت صدا دادن به کسانی که هیچ‌کس صدایشان را نشنیده و نمی‌شنود، هویدا می‌سازد. برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو، یک قوم‌نگاری متکثّر و کوتاه است که نکبت ریشه دوانده در تاروپود مسئله‌ی مهاجربودن را از گذشته تا آینده، روایت می‌کند.
کتاب برخورد تمدن ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو
خوب
عماره لخوص