کتاب کالوکائین

کارین ماریا بوی (Karin Maria Boye) (اکتبر ۱۹۰۰ — ۲۴ آوریل ۱۹۴۰) شاعر، رمان‌نویس، مترجم و نویسنده داستان کوتاه سوئدی بود. او به عنوان یکی از شاعران برجسته ادبیات نوگرایی سوئد شناخته می‌شود. کارین بوی نخستین فرزند سیگنه (۱۹۷۶–۱۸۷۵) و فریتز بوی(۱۹۲۷–۱۸۵۷) در سال ۱۹۰۰ میلادی در خیابان واساپلتسن گوتنبرگ (یوتبری)متولد شد. او دو برادر کوچکتر به نام‌های سون و اولف داشت. پدربزرگ پدری وی، ادوارد بوی، آلمانی‌تبار و از صاحبان شرکت بیمهٔ سیوآ در یوتبری بود. پدر و مادر کارین هر دو از طبقه مرفه بودند. اما به دلیل مشکلات کاری پدر و اعتیاد به الکل مادر، کارین شرایط سختی را در اوان کودکی تجربه کرد.
او تحصیلات ابتدایی خود را سال ۱۹۰۷ در مدرسه ماتیلدا هال آغاز و نتایج درخشانی کسب کرد.
در ۱۹۰۹ به دلیل تغییر شغل پدر، او و خانواده اش به استکهلم رفتند. بوی در سال ۱۹۳۱ به جمع ویراستاران مجله آوانگارد اسپکتروم که نقش مهمی در معرفی نوگرایی در سوئد داشت، پیوست. در آنجا با افرادی چون یوسف ریوکین (Riwkin)، اریک مسترتون (به سوئدی:Erik Mesterton) و گونار اکلوف (Gunnar Ekelöf) همکاری کرد. او چند مقاله مهم را در آن مجله به چاپ رساند و همچنین ترجمه سرزمین بی‌حاصل تی اس الیوت را نیز در سال ۱۹۳۲ منتشر ساخت. همکاری او با اسپکتروم در سال ۱۹۳۲، زمانی که برای مدتی به برلین رفت، قطع شد. پس از بازگشت از برلین به سوئد، تصمیم گرفت که روی نوشتن تمرکز کند. نخستین رمان او به نام آستارته (عشتروت/ایشتار) (Astarte) در سال ۱۹۳۱ منتشر شد. در طول نه سال بعد چهار رمان دیگر نیز منتشر کرد.به خاطر درخت چهارمین دفتر شعر بوی است که در ۱۹۳۵ منتشر شد. شعر آری شکفتن غنچه همراه با درد است از این مجموعه، از جمله آثار مشهور وی به‌شمار می‌رود.
او همچنین دو جلد داستان کوتاه در سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۴۰ منتشر کرد.
بوی در آوریل ۱۹۴۱ (در زمان جنگ جهانی دوم) با خوردن قرص خواب‌آور خودکشی کرد. آخرین کتاب شعرش، «هفت گناه مرگبار» در ۱۹۴۱ و پس از مرگ او منتشر شد. این کتاب نشان دهندهٔ تکامل دید و سبک او از رؤیاهای دختری از طبقه متوسط و پذیرش مشتاقانه زندگی یک رادیکالی جوان به تصاویر جسورانه‌تر، چشم‌اندازهای گسترده‌تر و احساس نسبت به مسائل انسان‌ها بود. از رمان‌های دیگر او می‌توان به: «بحران» (۱۹۳۴) که بیان کنندهٔ کشمکش او در پذیرش همجنس‌گراییش است و «کالوکاین» (۱۹۴۰) که ظلم طاقت فرسای جامعه‌ای تمامیت‌خواه در آینده را توصیف می‌کند، اشاره کرد.