مشارکت، پویاتر از مشاهده ی خویش است و به فرد «احساس» متفاوتی می دهد. باید تلاش اصلی بر پایه ی مشارکت واقعی باشد و از مشارکت فریبنده و خیالی جلوگیری شود. مشارکت حقیقی همان ویژگی هایی را داردکه در تعریف درست مشاهده ی خویش آمده است. زمانی که شاگرد تمرین مشارکت را همانطور که توصیف شده است انجام دهد، گاهی پیش از آن و گاهی کمی دیرتر از آن به طور موقت حالتی دردناک و اضطراب آور را تجربه می کند. این رویداد گواه عینی از پیشرفت واقعی است، اما در ابتدا کمی فرد را تسلیم می کند. این پدیده ها مانند بیرون کشیدن تمام رنگ ها به سرعت از بین می روند، یعنی ناگهان فعالیت هایی که پیش از آن برایش با اهمیت بودند و در تجربیات پیشین زندگی اش جاذبه داشتند کم اهمیت می شوند. در واقع این فرآیند از زمانی که گام جدی را در کار بر می دارد به آهستگی پیش می رود؛ اما اکنون از آستانه ی آن عبور کرده است.