کتاب هنر داستان نویسی

پیش از هر چیز باید گفت که مراد از «داستان» در این کتاب، داستان کوتاه است که در زبان فارسی امروز، مفهوم معادل «Nouvelle» را یافته است. با این توضیح، حد مطالعه ما در موضوع داستان که مفهومی عام تر دارد مشخص می گردد. تاکنون در مطبوعات فارسی، کتاب مشروح و مستندی نبوده که از داستان کوتاه و تکنیک آن گفت وگو کند و مجملی از دانستنی های اصولی این فن را ارائه دهد؛ و مایه خرسندی است هرگاه این کتاب بتواند به جوانانی که شوق داستان نویسی در خود احساس می کنند، نکات اساسی کار را بیاموزد و سررشته مطالعات کامل تری را به دست دهد. کار مولف در پرداختن این کتاب، بیشتر تدوین نظریات گروهی از سخن شناسانی است که بررسی عقاید و آراءشان در کار داستان نویسی مورد قبول و اعتنای نویسندگان به نام است. برای این که این کار مقدور باشد و بحث از جهت اصلی خویش منحرف نگردد و احکامی نادرست در مباحث کتاب نفوذ نکند، و خلاصه، برای این که روزه شک دار نباشد، مولف ناگزیر کوشیده است در بیشتر موارد بر مواد درسی خویش تکیه کند و این مواد را با ترجمه اقوال صاحب نظرانی که نام و اثرشان در فهرست مآخذ آمده است تطبیق دهد، و تنها به ذکر مطالب و نکات و آوردن نمونه هایی اکتفا کند که مورد سنجش و نقد صاحب نظران قرار گرفته اند. مولف از کوششی که در تدوین این کتاب به کار برده و برای نخستین بار در مطبوعات فارسی طرحی در این زمینه ارائه کرده خرسند است. اما هرگز ادعا نمی کند که این طرح از خود او جوشیده و نیز نمی پندارد که کامل یا بی عیب باشد. نقش مولف در تدوین این کتاب، شاید، از حد نقش راوی صدیقی که (امیدوار است) با منتهای امانت افکار و نظریات دیگران را نقل کرده است تجاوز نکند. بی شک عده کسانی که بتوانند بر این کتاب خرده بگیرند و بر نقاط ضعف آن ایرادهای متعدد وارد کنند زیاد است، اما در شمار آنان که از مندرجات آن، چنان که هست بهره مند شوند نیز اندک نخواهد بود. مولف امیدوار است که صاحب نظران از هدایت او و خواننده دریغ نورزند و با راهنمایی های فاضلانه خویش خدمتش را اگر خدمتی باشدکامل تر کنند.