آثار «استروت» را به همان دلیلی می خوانید که به یک مرثیه گوش می دهید: برای تجربه ی زیبایی در اندوه.
«استروت» در این اثر، به سطوحی جدید از تسلط در داستان سرایی دست می یابد.
کننده
این پوستی بود که از تو در مقابل جهان حفاظت می کرد-این عشق به شخصی دیگر که زندگی ات را با او قسمت کردی.
گوش کردن به حرف های یک فرد، کاری منفعلانه نیست.
آدم ها می توانستند غافلگیرت کنند. نه فقط با مهربانی، بلکه با توانایی ناگهانی خود در بیان چیزها به شکل درست.