کتاب آنوبیس

غم غربت را در نوول کوتاه آنوبیس، نوشته دیگر مهدی اخوان لنگرودی نیز منعکس می بینم. نوستالژی او، لنگرود، زادگاه شاعر با گل و گیاهان و پرندگان و یادهایش. نثر خیال پرداز اخوان لنگرودی در آنوبیس بیان همه ی آن موضوعاتی است که در شعر به اطناب می انجامد؛ و این گریزی است از تنگناهای شعر، به پهنه ی نثر شاعرانه ی داستانی. م.آزاد از مهدی اخوان لنگرودی، پیش از این، آنوبیس را خوانده بودم که یک حکایت تمثیلی (فابل) نو است. زبانی تمثیلی دارد. حدیث نفسی است به طنز، با خیال پردازی های شاعرانه. فابل در ادبیات امروز دنیا شکلهای بسیار متنوعی دارد؛ شازده کوچولو نمونه باز و رهای فابل شاعرانه است؛ آنوبیس هم در این حال و هواست، بیانی نوستالژیک دارد و این حالت به طنز او ملاحتی می دهد