کتاب نام مرده

سر جایت می چرخی و اتاق را نگاهی می اندازی، یک کتابخانه بزرگ می بینی که هیچ رغبتی به دیدن کتاب هایش نداری. حرف یاس به یادت می آید که گفت استراحت کن اما نمی توانی. با این که هنوز احساس ضعف داری ولی می خواهی کاری بکنی که نمی دانی چیست. با همین وضعیتی که داری دفتر نامه ات را در دست می گیری و خانه را ترک می کنی، نمی دانی کجا بروی و از کدامین راه به کدامین مقصد برسی، می خواهی تمامی محل هایی که در نامه برایت گفته شده است را پیدا کنی اما نمی دانی که پرورشگاه کجاست و یا آن خانه قدیمی پیرزن را کجا می توانی پیدا کنی. دفترت را باز می کنی و سریع ورقش می زنی. تنها آدرسی که پیدا می کنی همانی است که در صفحه اول دیده بودی. شهر کوچک، خیابان ششم، رستوران یاس های سفید. کمی نگاهش می کنی و متعجب می شوی زیرا آدرس در متن نامه نیست و کمی غیر عادی است. به هر حال تنها آدرسی است که دراختیار داری و می خواهی نگاهی به آن جا بیندازی و ببینی چه چیز در انتظارت است. شاید با نشستن در آن رستوران کسی که تو را می شناسد به آن جا بیاید و همه چیز را برایت روشن تر کند. نمی دانی چه چیز انتظارات را خواهد کشید اما می خواهی بفهمی. پس به راه می افتی و در راه چند بار آدرس را از کسانی که می بینی می پرسی. به خیابان ششم که می رسی در یک تقاطع، از دور رستوران یاس های سفید را پیدا می کنی. کمی ضربان قلبت تندتر از قبل شده است و لرزش دستانت به تمام بدنت هجوم آورده اند. نمی دانی چه کار باید انجام دهی، اینجا را ترک کنی یا وارد رستوران شوی. هرطور که هست، افکارت را متمرکز می کنی و قدم به قدم به رستوران یاس های سفید نزدیک می شوی.