کتاب مسافران
نویسنده:
بهرام بیضایی
3.3
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
31 خرداد
٪15
85000
معرفی کتاب مسافران
کتاب «مسافران» هشتمین فیلم‌نامه‌ی بلند «بهرام بیضایی» است که در اواخر دهه‌ی شصت نوشته شد و به کارگردانی بیضایی ساخته شد.
بهرام بیضایی بی‌شک مهم‌ترین کارگردان، نویسنده و نظریه‌پرداز سینما و تئاتر ایران است که تأثیر بسیار مهمی بر هنرهای نمایشی داشته است. بیضایی معمولا در آثار خود از زبانی منحصربه‌فرد استفاده می‌کند و به واسطه‌ی پیشینه‌ی غنی در تئاتر، عناصر صحنه و بازیگران را در خدمت فرمی خاص کارگردانی می‌کند. زبان آثار بیضایی عموما آرکئیک است و مضامین نماد و اسطوره به‌کرات در آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمادگرایی در آثار بیضایی تا آنجا است که در برخی مواقع، بدون اطلاع و اشراف نسبت به آن‌ها نمی‌توان به تعریف جامعی از داستان رسید.
فیلم‌نامه‌ی «مسافران» یکی از همین آثار است که مفاهیم نمادین در آن به‌خوبی بار روایت داستان را به دوش کشیده‌اند. در این اثر، خانواده در تدارک مراسم عروسی برای دختر جوان هستند و منتظر رسیدن آینه‌ی موروثی برای برپایی این مراسم هستند. عروس جوان اما در راه تصادف می‌کند و داستان به شکل دیگری پیش می‌رود. بیضایی همانند فضای تئاتری خود، قطعیتی را در اختیار بیننده قرار نمی‌دهد اما شواهد مختلفی را نشان می‌دهد که حاکی از مرگ عروس و داماد جوان است. گزارش پلیس و شهادت افراد مختلف این فرضیه را برای بیننده محکم‌تر می‌کند. اما در پایان داستان اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد و ماهیت اصلی اثر شکل می‌گیرد. عروس و داماد آیینه به دست به مراسم وارد می‌شوند و عروسی که به عزا بدل شده بود دوباره به شادی و نور تبدیل می‌شود. در این اثر، ماهیت وجودی آینه و تعریف نمادین آن بسیار مهم است و باعث می‌شود داستان تعریف جامعی پیدا کند. اگرچه فیلم مسافران به کارگردانی بیضایی ساخته شد و با استقبال بی‌نظیر منتقدان و مخاطبان روبه‌رو شد، اما ماهیت داستانی آن و زبان خاص بیضایی باعث شده، فیلم‌نامه‌ی این اثر هم نه‌تنها برای مخاطبان جدی سینما بلکه برای مخاطبان عام جالب و جذاب باشد و مورد استقبال قرار گیرد. مطالعه‌ی این اثر به طرف‌داران بهرام بیضایی توصیه می‌شود.
بهرام بیضایی بی‌شک مهم‌ترین کارگردان، نویسنده و نظریه‌پرداز سینما و تئاتر ایران است که تأثیر بسیار مهمی بر هنرهای نمایشی داشته است. بیضایی معمولا در آثار خود از زبانی منحصربه‌فرد استفاده می‌کند و به واسطه‌ی پیشینه‌ی غنی در تئاتر، عناصر صحنه و بازیگران را در خدمت فرمی خاص کارگردانی می‌کند. زبان آثار بیضایی عموما آرکئیک است و مضامین نماد و اسطوره به‌کرات در آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمادگرایی در آثار بیضایی تا آنجا است که در برخی مواقع، بدون اطلاع و اشراف نسبت به آن‌ها نمی‌توان به تعریف جامعی از داستان رسید.
فیلم‌نامه‌ی «مسافران» یکی از همین آثار است که مفاهیم نمادین در آن به‌خوبی بار روایت داستان را به دوش کشیده‌اند. در این اثر، خانواده در تدارک مراسم عروسی برای دختر جوان هستند و منتظر رسیدن آینه‌ی موروثی برای برپایی این مراسم هستند. عروس جوان اما در راه تصادف می‌کند و داستان به شکل دیگری پیش می‌رود. بیضایی همانند فضای تئاتری خود، قطعیتی را در اختیار بیننده قرار نمی‌دهد اما شواهد مختلفی را نشان می‌دهد که حاکی از مرگ عروس و داماد جوان است. گزارش پلیس و شهادت افراد مختلف این فرضیه را برای بیننده محکم‌تر می‌کند. اما در پایان داستان اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد و ماهیت اصلی اثر شکل می‌گیرد. عروس و داماد آیینه به دست به مراسم وارد می‌شوند و عروسی که به عزا بدل شده بود دوباره به شادی و نور تبدیل می‌شود. در این اثر، ماهیت وجودی آینه و تعریف نمادین آن بسیار مهم است و باعث می‌شود داستان تعریف جامعی پیدا کند. اگرچه فیلم مسافران به کارگردانی بیضایی ساخته شد و با استقبال بی‌نظیر منتقدان و مخاطبان روبه‌رو شد، اما ماهیت داستانی آن و زبان خاص بیضایی باعث شده، فیلم‌نامه‌ی این اثر هم نه‌تنها برای مخاطبان جدی سینما بلکه برای مخاطبان عام جالب و جذاب باشد و مورد استقبال قرار گیرد. مطالعه‌ی این اثر به طرف‌داران بهرام بیضایی توصیه می‌شود.
درباره بهرام بیضایی
بهرام بیضایی (زاده ۵ دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایش‌نامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایش‌نامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایش‌نامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
دسته بندی های کتاب مسافران
کتابهای مرتبط با کتاب مسافران
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب مسافران" ثبت می‌کند