کتاب تقی ارانی;

کتاب تقی ارانی

Taghi Erani
یک زندگی کوتاه

کد کتاب : 98309
شابک : 978-9642135141
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 480
سال انتشار شمسی : 1401
نوع جلد : جلد نرم
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب تقی ارانی اثر یونس جلالی

کتاب «تقی ارانی: یک زندگی کوتاه» روایت سفرنامه ای جذاب و خواندنی است که ماجرای آن با ما خوانندگان امروزی دستکم یک قرن فاصله دارد. از این حیث این کتاب میتواند فوق العاده ارزشمند باشد. در این کتاب از خلال زندگی تقی ارانی به میراث نظری‌اش پی می‌بریم که سه بعد دارد؛ بعد اول مربوط است به مفهوم اراده که مفهومی روانشناسی است و تحت تأثیر نظریه‌ی ویلهلم وونت؛ بعد دوم عاملی است که باعث می‌شود اعمال ما هوشمندانه باشند و از آنجایی که عزم به عمل منتهی می‌شود، ارانی اساس را بر نقش تعیین‌کننده‌ی قدرت منطق و استدلال می‌گذارد و بعد سوم را که نحوه‌ی بروز این منطق در حیطه‌های مختلف فعالیت انسانی است مطرح می‌کند. به نظر ارانی فیزیک شیمی و زیست‌شناسی تجلی منطق دیالکتیک‌اند و همین منطق در قلمرو علوم انسانی به‌ویژه فلسفه‌ی اجتماعی و سیاسی متجلی می‌شود. این کتاب توسط انتشارات «مرکز» به چاپ رسیده است.
دسته بندی های کتاب تقی ارانی
ادبیات معاصر
روانشناسی
ادبیات ایران
قسمت هایی از کتاب تقی ارانی (لذت متن)
«فعالیت های سیاسی ارانی در برلین شروع شد. فاصلهٔ فعالیت علنی و غیرعلنی اول ناچیز بود، اما با گذشت زمان عمیق تر و گسترده تر شد و عواقبی مهلک به بار آورد. چه شرائط و تحولات روحی ای این دگرگونی را به بار آورد، و چگونه از برلین به تهران ادامه یافت، این داستان واقعی زندگی اوست، و آنچه تا حال دیده ایم تنها پیش پرده ای بر اتفاقات سرنوشت ساز آن است. در فارسی می گوییم «سیاست پدر و مادر ندارد»؛ چون موجودی وحشی هر چه را سر راهش هست می بلعد و نابود می کند از وزیر تا پادشاه، خان و اتابک، امام و پیغمبر، اصلاح طلب و انقلابی، واقع بین و رمانتیک، مرد و زن، پیر و جوان، جملگی. در تاریخ ایران شاهدیم که این اصل چون قانون بنیادین طبیعت است که کوچک ترین خللی در آن راه نمی یابد، کنش گران با همان عزم و اراده می آیند و با همان عقوبت می روند. معما اینجاست که چه چیز است که چنین اشتیاقی به جان بازی به مردم این قوم می دهد. زندگی قهرمانان تراژیک آن شمه ای از جهان ذهنی روان ایرانیان را نمایان می کند. ارانی شتابان برلین را ترک کرد و از نظر صیانت نفس این معقول ترین واکنش بود. بروز ندادن نیات باطنی طبیعت ثانی ایرانیان است؛ معلول قرن ها تجربهٔ تاریخی در سرزمینی در غرب آسیا، گذرگاه قوم های گوناگون، یورش های پی درپی و ضرورت بازسازی زندگانی مادی و معنوی برای استمرار حیات. از یک سو الزام هم رنگی با محیط که هربه چندی قلمرو بیگانگان می شد، از سویی حفظ آداب و رسوم آبا و اجدادی؛ وضعیتی که به ناچار جز دوگانگی ظاهر و باطن حاصل دیگری نداشت. بی شک او می دانست که اگر از مراجعت به وطن اجتناب کند و به لباس مخالف سیاسی در تبعید درآید، غیرممکن است که بتواند در آیندهٔ کشور اثرگذار باشد. می دانست که نیروی او منوط به پیوند با محیط است و بدون آن نه اهمیتی دارد و نه به یاد می ماند؛ بعید است چنین تفکراتی را او از سر نگذرانده باشد. این تأملات حتی امروز نیز از دغدغه های روشنفکران و سیاست پیشگان این مرزوبوم است.»