محمّد صادقی اصفهانی، معروف به صادقی تهرانی، (زادهٔ ۱ فروردین ۱۳۰۵ در تهران – درگذشتهٔ ۱ فروردین ۱۳۹۰ در قم) از مراجع تقلید شیعه و مفسران قرآن بود. وی، صاحب تفسیر الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السّنه و مترجم قرآن بود و از ابوالقاسم خویی حکم اجتهاد داشت. وی از جمله حافظین موضوعی قرآن بوده و با توجّه به تألیفات متعدّد تفسیری، از جمله، تفسیر ترتیبی قرآن با عنوان الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه در سی جلد، به زبان عربی، و همین‌طور، تفسیر موضوعی سی جلدی قرآن، به زبان عربی، همچنین تفسیر مختصر قرآن به زبان عربی، با عنوان تفسیر البلاغ، در یک جلد، و تفسیر قرآن پنج جلدی فارسی، به نام ترجمان فرقان و ترجمه تفسیری قرآن به زبان فارسی، با عنوان ترجمان وحی، از جمله نوادر اندیشمندان و متخصّصان برجسته در این رشته، به‌شمار می‌رود. وی از اندک مراجع تقلید شیعه بود که علاوه بر طی مدارج رسمی حوزوی، تحصیلات عالی کلاسیک دانشگاهی داشته و دارای مدرک دکتری الهیات و معارف اسلامی و نیز، چهار مدرک لیسانس فقه، حقوق، علوم تربیتی، فلسفه و کلام، از دانشکدهٔ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) دانشگاه تهران، در سال ۱۳۳۸ خورشیدی است.
