اکنون راسین به عنوان یک نویسنده تراژدی تمام عیار، دیگر نویسندگان در این زمینه را به چالش می کشد.
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
بخشی از کتاب: شیکانو: ممکنه یه کلمه با منشی شون صحبت کنم؟ پتی ژن: نخیر شیکانو.: با جناب دربونشون چطور؟ پتی ژن: خود بنده ام. شیکانو: خدا رو شکر... پول چائیه آقا. پتی ژن: خدا بهتون عوض بده! اما فردا تشریف بیارین. شیکانو: پس پولو پس بده. جدا مردم عجب متقلب شدن. یادم میاد یه موقعی که دعواهای عدلیه هیچ خرج و دردسری نداشتن، با شیش اکو آدم نیم دو جین دعوی رو حل میکرد. اما این سال و زمونه من گمان میکنم اگر تمام ثروتمو هم خرج کنم بازم واسه جلب نظر یک نفر دربون هم کافی نباشه...
چقد شبیه «جلوی قانون» کافکا :)
اصحاب دعوا نمایشنامه ای کمدی در سه پرده هست. راسین در این نمایشنامه با زبانی طنزگونه به نقد سیستم قضایی فرانسه در قرن 17 میپردازه. ترجمه کتاب میتوانست بهتر باشه اما برای آشنایی با قلم راسین پیشنهاد میشود. طراحی جلد هم بسیار خوب بود.
ترجمه سیروس احمدیه