کتاب شهرو

- فک نمی کنی سن عروسیت گذشته؟ برگشتم دیدم بالاچ پشت سرم ایستاده به خاطر عروسی لباس رسمی بلوچ پوشیده بود و ابهت دو چندانی پیدا کرده بود منم به زور مادربزرگم لباس بلوچی پوشیده بودم اما نذاشتم منو آرایش کنن خودم خودمو آرایش کرده بودم و راضی بودم می خواستم به خاطر همه بی توجهی هاش بهش لبخند نزنم اما نمی شد و دهنم تا بناگوش کش اومد. - من می خوام برم دانشگاه تیرماه کنکور می دم خدارو شکر بابام هم نیاز نداره یار و وفادار جمع کنه منو بده به کسی که اون ها باهاش هم پیمان شن. - تو دانشگاه به کجا می رسی؟ آخرش باید ازدواج کنی و بچه بیاری و بشوری و بپزی از شوهرت فرمان ببری. بهم برخورد و ناراحت گفتم: - فرمان ببرم! مگه من اسبم، می خوام رشته ی عکاسی بخونم الان هم بابام دوربین حرفه ای برام خریده یه دقیقه بی حرکت وایسا ازت عکس بگیرم. رفتم عقب و چندتا عکس با کادر خوب ازش انداختم بردم جلو نشونش دادم. - ببین چقد باحاله تو عکس لحظه ها ثبت می شه خیلی حس خوبیه. خندید و شیطنت بار گفت: - می خواستی ازم عکس بگیری این بهونه ها چیه! از اینکه مچمو گرفته بود سرخ شدم و جلوش عکس ها رو پاک کردم البته بعدش بلد بودم دوباره بازیابیشون کنم. - بیا پاک کردم خودشیفته، چقدر توهم داری تو پسرعمو، چی فکر می کنی با خودت! لباش کج شد و معلوم نبود داره می خنده یا داره سعی می کنه جلو روم نخنده مثلا پررو شم یهو باهاش احساس راحتی کردم بهش گفتم: - بالاچ یعنی تو دل خواهرت الان چی می گذره؟ - چی باید بگذره، اطاعت و شوهرداری.