کتاب دست نوشته های اسپرن

"دست نوشته های اسپرن"، رمانی از هنری جیمز، نخستین‌بار در سال ۱۸۸۸ منتشر شد. جیمز که به دلیل روایت‌های روان‌شناختی پیچیده و کاوش در انگیزه‌های انسانی شهرت دارد، در این داستان، وسواس ادبی، پنهان‌کاری و فریب را در قالب روایتی پرتعلیق به تصویر می‌کشد. این رمان که الهام‌گرفته از ماجرایی واقعی درباره شاعر پرسی بیش شلی است، مرزهای میان تحسین ادبی و جاه‌طلبی شخصی را به چالش می‌کشد.
داستان در ونیز می‌گذرد و راوی ناشناس، که یک محقق ادبی است، در تلاش است تا به نامه‌های شخصی جفری آسپرن، شاعر مشهور متوفی، دست یابد. او درمی‌یابد که این اسناد در اختیار جولیانا بوردرو، زنی سالخورده و معشوقه پیشین آسپرن، قرار دارد. راوی، برای نزدیک شدن به او، اتاقی در کاخ رو به زوالش اجاره می‌کند و با ترفندهایی می‌کوشد اعتمادش را جلب کند - غافل از آنکه جولیانا زنی زیرک‌تر از آن است که به‌سادگی فریب بخورد. همزمان، خواهرزاده محجوب اما تیزبین جولیانا، خانم تینا، وارد ماجرا می‌شود و به مانعی غیرمنتظره در مسیر نقشه‌های راوی بدل می‌گردد. با افزایش تنش روانی، او به تدریج در دوراهی‌های اخلاقی گرفتار شده و حرص، فریب و هزینه‌های جاه‌طلبی‌اش را آشکار می‌بیند.
در هسته خود، "دست نوشته های اسپرن" به موضوعاتی چون وسواس ادبی، اخلاق و پویایی قدرت می‌پردازد. جیمز مرزهای مبهم میان تحسین و استثمار را بررسی کرده و تنش میان گذشته و حال را به تصویر می‌کشد. ونیز، با شکوه رو به زوالش، به پس‌زمینه‌ای نمادین برای مضامین زوال و گذر زمان بدل می‌شود و بر این ایده تأکید می‌کند که برخی گنجینه‌ها - چه مادی و چه عاطفی - شاید بهتر باشد دست‌نخورده باقی بمانند.
"دست نوشته های اسپرن" شاهکاری از تعلیق روان‌شناختی و ابهام اخلاقی است که در میان آثار برجسته هنری جیمز جای دارد. با فضاسازی درخشان، شخصیت‌های چندلایه و کنکاش در انگیزه‌های انسانی، این رمان همچنان خوانندگان را درگیر خود می‌کند و به تأملی جاودانه درباره اشتیاق برای دانستن و چالش‌های اخلاقی همراه با آن بدل می‌شود.