کتاب اگر بمانم

توی اتاقی خالی در بخش زایشگاه بیمارستان پرسه می زنم و می خواستم از اقوام مان دور باشم و از آی سی یو دورتر باشم و از آن پرستار دور باشم، یا به طور خاص از حرفی که پرستار آن موقع زده بود و حالا می فهمم یعنی چه! باید جایی می رفتم که آدم هایش غمگین نیستند، جایی که فکر همه مشغول زندگی است نه مرگ.

هرگز توقع نداشتم عاشق بشوم. هرگز از آن دخترهایی نبودم که دورادور عاشق خواننده ها می شوند و درباره ی ازدواج با فلان بازیگر خیال می بافند.

نمی دانم آیا وقتی آدم می میرد، چیزهایی که موقع زنده بودن برایش اتفاق افتاده، یادش می ماند یا نه. شاید معقول باشد که یادش نماند. شاید مردن مثل قبل از تولد است؛ یعنی یک دنیا هیچ.