کتاب یاکوبی

مدخل دایره المعارف فلسفه استنفورد، فردریش هاینریش یاکوبی، مروری جامع از زندگی، آثار و آرای فلسفی این متفکر تأثیرگذار آلمانی است. یاکوبی (1743-1819) بیشتر به خاطر نقدهایش از عقل گرایی و طرفداری و دفاع وی از فلسفه احساس (Gefühlsphilosophie) شهرت دارد. آثار او نقش مهمی در بحث های فکری عصر روشنگری و اوایل دوره رمانتیک ایفا کرد. فردریش هاینریش یاکوبی در سال 1743 در دوسلدورف آلمان به دنیا آمد. او با بسیاری از روشنفکران برجسته زمان خود از جمله یوهان گئورگ هامان، یوهان گوتفرید هردر، گوتولد افرایم لسینگ و یوهان ولفگانگ فون گوته ارتباط خوب و نزدیکی داشت. این روابط بر رشد فلسفی او تأثیر گذاشته و او را در قلب جریان های فکری عصر خود قرار داده بود. یاکوبی شاید بیش از همه به خاطر نقد عقل گرایی مشهور باشد، به ویژه نقدهایی که وی به شخصیت هایی مانند امانوئل کانت و بندیکت دو اسپینوزا داشت. او استدلال می کرد که عقل گرایی ناگزیر به نیهیلیسم و بی خدایی منتهی می شود، موضعی که او در مناقشه معروف خود با موسی مندلسون بر سر فلسفه اسپینوزا بیان کرد. یاکوبی اصطلاح «نیهیلیسم» را برای توصیف نتیجه رویکرد عقل گرایانه صرف به فلسفه ابداع کرد، که به اعتقاد او پایه های ایمان و یقین اخلاقی را از بین می برد. بر خلاف عقل گرایی، یاکوبی از فلسفه احساس دفاع می کرد. او معتقد بود که دانش فوری و شهودی - چیزی که او آن را «ایمان» (Glaube) می نامید - پایه و اساس همه درک بشر است. این دیدگاه او را در تقابل با تأکید غالب روشنگری بر عقل و شواهد تجربی قرار می داد. فلسفه احساس یاکوبی متفکران بعدی، از جمله رمانتیک‌ها و اگزیستانسیالیست‌های آلمانی را تحت تأثیر قرار داد، که به دنبال کشف اعماق تجربه بشری فراتر از تحلیل عقلانی بودند. علاوه بر این مطالب، کتاب‌های اصلی یاکوبی در این مدخل به طور مفصل معرفی شده اند؛ مانند کتاب «دیوید هیوم و ایمان، ایدالیسم یا رئالیسم؛ یک گفتگو»، کتاب «نامه هایی دربارۀ نظریۀ اسپینوزا» و «دربارۀ امور الهی و وحی». در نهایت نیز این مدخل به بررسی نفوذ و میراث یاکوبی در فلسفه پرداخته است.