کتاب استخوان زیر آفتاب

تا از ابتذال و یأسی که در زندگی روزمره مان بر ما مستولی می شد عبور کنیم، به گونه ای که در عشقی که راه مان را به سمتش یافته بودیم، درهم پیچیدیم، لحظه ی ذوب شدنی که در آن، از ما، فقط آن چیزی که خالص و حقیقی است به جا بماند، هر چیز دیگری بسوزد و نابود شود و ما را با احساس هایی، برهنه رها کند، احساس هایی که برای ارزانی کردن بهترین هایمان به یکدیگر و به دنیایی که در اطراف مان ساخته بودیم، گشوده و آماده اند، و این چیزی بود که خوشبختانه در آن زمان به قدر کفایت اتفاق افتاد، تا در میان سالی به ما فرصت بدهد که پشت میز، روبه روی یکدیگر بنشینیم و نشان بدهیم که چنین شور و حرارتی، چنان که باید و شاید در ما وجود دارد و این بخش از ما، کوچک ترین تغییری نکرده است، در همین حال همه ی این افکار، چونان سیلابی مدام در من جریان دارند.