کتاب آن مادیان سرخ یال; کتاب آن مادیان سرخ یال

کتاب آن مادیان سرخ یال

An Madian-e Sorkh Yal

کد کتاب : 1427
شابک : 978-964-351-201-9
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 168
سال انتشار شمسی : 1399
سال انتشار میلادی : 2004
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

در فهرست برترین آثار داستانی ایران

معرفی کتاب آن مادیان سرخ یال اثر محمود دولت آبادی

کتاب آن مادیان سرخ یال، رمانی نوشته ی محمود دولت آبادی است که اولین بار در سال 2004 منتشر شد. پدر قیس به قتل می رسد. او مردی عبوس بود که پرندگان خود را بیشتر از اعضای خانواده اش دوست داشت و قیس را در نوجوانی به جرم سرودن شعر تحقیر کرد و از خود راند. اما همین مرد به هنگام مرگ وصیت می کند که قیس برای گرفتن انتقام خون او برخیزد و عدالت را اجرا کند. این گونه است که شخصیت اصلی داستان، وارد مسیری می شود که او را از شاعری پراحساس به جنگجویی کینه جو تبدیل می کند. دولت آبادی در این رمان، نگرشی شعرگونه به تاریخ دارد و با نثر غنی همیشگی خود، داستانی جذاب را خلق کرده است.
محمود دولت آبادی
محمود دولت آبادی، زاده ی 10 مرداد 1319، نویسنده، نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس برجسته ی ایرانی است.دولت آبادی در روستای دولت آباد سبزوار متولد شد. او پس از پایان تحصیلات ادلیه در روستا، به سبزوار رفت و به مشاغل گوناگونی روی آورد. دولت آبادی سپس به مشهد رفت و آنجا با سینما و نمایش آشنا شد. او در سال 1338 به تهران نقل مکان کرد و یک سال بعد در تئاتر پارس مشغول کار شد. دولت آبادی از ابتدای دهه چهل خورشیدی در کلاس های نمایشی شرکت کرد و بازیگر نمایش شد. او در همین زمان، به تدریج به نوشتن نیز روی آ...
دسته بندی های کتاب آن مادیان سرخ یال
داستان تاریخی
ادبیات داستانی
ادبیات معاصر
داستان درام
دهه 2000 میلادی
درام
فهرست برترین آثار داستانی ایران
ادبیات ایران
قسمت هایی از کتاب آن مادیان سرخ یال (لذت متن)
آیا پنداشته ای عشق تو هلاک من است؛ و آیا گمان برده ای قلب من کبوتر دست آموزی ست اسیر سرپنجه های تو؟ قلبم را از قلبت بیرون کن اگر خصال مرا برنمی تابی!
انسان در کلمات نیست که بیان منحصر می یابد؛ بلکه انسان در ناگفته هایش نهفته است که محرم ترین شخص، شاید از ناگفته هایش او را بشناسد. عاطفه ی آدمی را می توان در مویرگ چشمان او هم یافت...
باری... مردی که با گرگ سخن گفته باشد، آیا دریغ می دارد سخن گفتن با بیگانه ای به صحرا درمانده را؟