کتاب حرکت در مه

Move on in the fog
(چگونه مثل یک نویسنده فکر کنیم)
کد کتاب : 14585
شابک : 978-6002296856
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 721
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 2017
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 11
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب حرکت در مه اثر محمدحسن شهسواری

هر انسانی ممکن است در برهه های مختلف زندگی اش به فکر نوشتن و به جا گذاشتن اثری از خود باشد. نوشتن بی قید و بند و بی ضابطه شاید برای تخلیه ی ذهن راه مناسبی باشد، اما اگر شیفته ی نویسندگی هستید و ابزارش را ندارید یا به دنبال یادگیری حرفه ای مهارت های نویسندگی هستید، کتاب حرکت در مه را از دست ندهید.

در این کتاب که حتی عنوان آن نوعی مهارت نویسندگی محسوب می شود و به جاده ی مه آلودی که چراغ آن قلم است اشاره می کند، محمدحسن شهسواری سعی کرده تا مفیدترین نکات آموزش نوشتن حرفه ای را با استفاده از تجربیات خود و دیگر اندیشمندان نظیر جمال میرصادقی، رابرت مک کی و ارسطو، به خواننده مننقل کند. بنیادی ترین اصل در آموزش هر کاری، فراگیری اصطلاحات و مبانی مربوط به آن است که نگارنده آن را شرح داده و همچنین اشاره کرده است که این اصول بسیار نسبی و مرتب در حال تغییرند و بزرگ ترین اندیشمندان و ادیبان نیز هنوز در مفهوم اصلی نویسندگی، به معنا و تعریف دقیقی دست نیافته اند.

شهسواری اشاره می کند که شاید مهم ترین اصل در نویسندگی دست یافتن به سبک شخصی و پیدا کردن جسارت هنری است اما در این راه نحوه ی برخورد با نگارش یک اثر حائز اهمیت است و وی با پیشنهاد فرمی که دارای هفت مرحله است، نحوه ی فکر کردن همچون یک نویسنده را به مخاطب می آموزد. به طور کلی این کتاب یک کارگاه جامع نویسندگی محسوب می شود که قدم به قدم تکنیک های اندیشه و نگارش در نویسندگی را شرح و بسط می دهد و در عین حال مخاطب را اسیر قواعد پیچیده و دست و پا گیر نمی کند. شیوه ی چینش مطالب کتاب مرحله به مرحله بوده و برای افرادی که اطلاعات چندانی از نحوه ی نویسندگی ندارند بسیار مفید محسوب می شود.

کتاب حرکت در مه

محمدحسن شهسواری
محمدحسن شهسواری (زاده ۱۳۵۰ در بیرجند) نویسنده و روزنامه نگار ایرانی است. او که دانش‌آموخته رشتهٔ ارتباطات است، داور چند جشنواره و مسابقهٔ ادبی از جمله جایزه هوشنگ گلشیری، مسابقه بهرام صادقی و جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعاتی بوده‌ است.
قسمت هایی از کتاب حرکت در مه (لذت متن)
اولین پی رنگی که بشر برای داستان گویی به کار برد، پی رنگ سفر بود. سفر تنها ماجراجویی بود که انسان می شناخت. زیرا شکار مهم ترین راه زنده ماندن بود. شکار یعنی کندن از دامن امن جمع. کندن از غار و سفر به درون دنیای وحشی برای به دست آوردن غذا. لازم بود این فعالیت، شکار، که جان مردمان به آن وابسته بود، قدر دانسته شود. در تمام دوران اسطوره ای، همه ی ملل از پی رنگ سفر برای داستان های خودشان استفاده می کردند. از ادیسه، موسا، معراج تا هفت خوان رستم و داستان های مشابه. این پی رنگ پهنه ی وسیعی از جهان را می کاود. یعنی مکان های متنوع (عرض بسیار) و زمان اسطوره ای (طول بسیار) را دربرمی گیرد. از همین رو، برای نشان دادن قهرمانی های قهرمان بسیار مناسب است، قهرمانی که باید الگو قرار گیرد. زمان اسطوره ای یعنی زمانی ورای فهم بشر از زمان معمول و تجربه شده، زمانی ازلی و ابدی که قهرمان اسطوره در آن غرق است، زمان خدایان. به سبب همین ویژگی های زمانی و مکانی، کاویدن درونیات بشر در این پی رنگ و داستان های آن کمتر امکان داشت. چون حرکت قهرمان، خطی و در یک مسیر کمابیش بدون ارجاع است، امکان بازگشت به مکان ها و شخصیت های پیشین نیست. بنابراین امکان کاویدن سرشت بشری و تغییر قهرمان و سایر شخصیت ها کم است. هرچند پی رنگ سفر برای این منظور هم آفریده نشده است.