کتاب سوگنامه ها و ترانه ها; کتاب سوگنامه ها و ترانه ها

کتاب سوگنامه ها و ترانه ها

The Duino Elegies & The Sonnets to Orpheus

کد کتاب : 15179
مترجم :
شابک : 964-3630161
قطع : پالتویی
تعداد صفحه : 197
سال انتشار شمسی : 1393
سال انتشار میلادی : 1923
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب سوگنامه ها و ترانه ها اثر راینر ماریا ریلکه

بدون شک ریلکه مهمترین و برجسته ترین شاعران قرن بیستم به حساب می آید. کتاب «سوگنامه ها و ترانه ها» تعدادی از آثار او را شامل می شود.
توانایی بازتولید لحن گفتار رایج در ریلکه ؛ مهارت برای ارائه نسخه های ساده برخی از اصطلاحات مهم و همچنین استفاده از قافیه های غیرمتعارف برای حل مشکلات رسمی ترجمه این غزل های "مزدوج" را به یکی از به یادماندنی ترین آثار ادبی قرن بیستم تبدیل کرده است.


راینر ماریا ریلکه یکی از بزرگترین شاعران غزل آلمانی است. او که در پراگ متولد شد ، اولین کتاب شعرش را در نوزده سالگی منتشر کرد. در طول اقامت دوازده ساله اش در پاریس بود که ریلکه بزرگترین فعالیت های شاعرانه خود را آغاز کرد. در سال 1919 به سوئیس رفت و آخرین سالهای زندگی خود را در آنجا گذراند.
راینر ماریا ریلکه
رنه کارل ویلهلم ماریا ریلکه، زاده ی 4 دسامبر 1875 و درگذشته ی 29 دسامبر 1926، شاعر و رمان نویس چک/اتریشی بود.او در شهر پراگ چشم به جهان گشود و دوران کودکی چندان شاد و خوشحالی نداشت.پدر و مادر ریلکه در سال 1884 از هم جدا شدند و او را وادار به ورود به دانشگاه نظامی کردند. ریلکه سال های 1886 تا 1891 را در این دانشگاه گذراند و به علت بیماری آن جا را ترک کرد. او پس از 4 سال تلاش برای گذراندن امتحان ورودی دانشگاه، سرانجام موفق به این کار شد و در پراگ و مونیخ، به تحصیل ادبیات، تاریخ و فلسفه مشغول گش...
دسته بندی های کتاب سوگنامه ها و ترانه ها
ادبیات کلاسیک
ادبیات آلمان
دهه 1920 میلادی
شعر آلمانی
فهرست برترین کتاب های شعر
قسمت هایی از کتاب سوگنامه ها و ترانه ها (لذت متن)
به راستی این شگفت است، دیگر در زمین سکونت نداشتن رسوم تازه آموخته را دیگر به کار نبردن به رزها و دیگر چیزهای نویدبخش معنای آینده انسانی ندادن و آنچه که انسان زمانی در دست های بی حد هراسان بوده دیگر نبودن، و حتی نام خویش را نیز مانند بازیچه ای شکسته به دور انداختن این شگفت است آرزوها را دیگر آرزو نکردن. شگفت است همه آنچه را که زمانی پیوند داشت چنین رها در فضا پرزنان دیدن. و مرده بودن نیز رنجبار است و پر از جبران، تا این که انسان رفته رفته اندکی نشان از جاودانگی بیابد...