کتاب قطعات تفکر;

کتاب قطعات تفکر

All Gall Is Divided

کد کتاب : 15218
مترجم : بهمن خلیقی
شابک : 978-9642131310
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 128
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 1952
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 6
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب قطعات تفکر اثر امیل چوران

کتاب قطعات تفکر یک کتاب فلسفه است توسط فرانسه توسط امیل سیوران نوشته شده و در سال 1999 توسط ریچارد هوارد به انگلیسی ترجمه شده است. این کتاب به صورت مجموعه ای از رساله ها و مقالات کوتاه در موضوعاتی از قبیل مذهب ، خودکشی و ادبیات ارائه شده است. این کتاب دومین کتاب سیوران، نویسنده ی متولد رومانی است که پس از کتاب کوتاه" تاریخ پوسیدگی" به زبان فرانسه نوشته است. سیوران ادعا کرده که او همه چیز را در عبارات خلاصه کرده است زیرا به گفته ی خودش "توضیح من را به شدت خسته می کند" .
نشریه ی Publishers Weekly کتاب قطعات تفکر را «معادل وجودی» دیکشنری شیطان می داند و نوشتن آن را «بسیار هوشمندانه» و «موجز و شدید» توصیف می کند. پاتریک مادن متذکر شد که از این کتاب "با بدبینی و ناامیدی چکه می کند" ، و سیوران را "احمقی عصبانی" توصیف کرد ، که با شیطنت بذر اختلاف و نارضایتی خود را گسترش می دهد ، اما او این کار را چنان زیبا انجام می دهد که خواننده از گفتگوی پراکنده استقبال می کند و بین صفحات کتاب، از او می آموزد ، و کم کم تغییر می کند.
فیلسوف فرانسوی و نویسنده ی کتاب "یک داستان کوتاه از پوسیدگیگ و "مشکل متولد شدن" در کتاب قطعات تفکر نظرات خود را در مورد تناقضات و سردرگمی های زندگی بشر را به خوانندگانش به اشتراک می گذارد.
امیل چوران
امیل چوران (رومانیایی: Emil Cioran؛ زاده ۸ آوریل ۱۹۱۱ درگذشته ۲۰ ژوئن ۱۹۹۵) فیلسوف و جستارنویس اهل رومانی بود. تحصیلاتش را در دانشگاه بخارست آغاز کرد و همان‌جا بااوژن یونسکو و میرچا الیاده آشنا شد که به دوستی تا پایان عمر انجامید. در ۱۹۳۳ برای ادامه تحصیل به برلین رفت و در آن دوران بیشتر از فلاسفه ای چون نیچه، شوپنهاور، کی‌یرکگور و کانت تأثیر گرفت.[نیازمند منبع] از او آثاری به زبان رومانیایی و فرانسوی به جا مانده‌است. در آثار او موضوعاتی چون نیهیلیسم، پوچی، مرگ و خودکشی، یاس، ب...
دسته بندی های کتاب قطعات تفکر
دهه 1950 میلادی
ادبیات رومانی
فلسفی
فهرست برترین کتاب های «قطعه تفکر»
قسمت هایی از کتاب قطعات تفکر (لذت متن)
فکر کردن تیشه به ریشه زدن است، تیشه به ریشه ی خود زدن. دست به کاری زدن خطر کمتری دارد. عمل، فضای میان چیزها و ما را پر می کند،درحالی که تفکر این فضا را به طور خطرناکی افزایش می دهد.
این خروش های درونی که ره به جایی نمی برند و ما را به شکل آتشفشانی مسخره در می آورند...
هیچ کار هنری نیست که در تاریکی، با همان دقت و با همان دغدغه ی خاطر جنایتکاری که نقشه جنایتش را می کشد، آماده نشود. در هر دو مورد، آن چه بیشترین اهمیت را دارد، اراده ی ضربه زدن است.