کتاب دیباچه ای بر فلسفه قرون وسطی

کتاب «دیباچه‌ای بر فلسفۀ قرون وسطی» اثر فردریک کاپلستون، مقدمه‌ای کلاسیک و تاریخی بر فلسفۀ قرون وسطی است. این کتاب که در ابتدا در سال 1952 منتشر شد و در سال 2001 مجددا منتشر شد، در حدود 200 صفحه سعی کرده است تا مروری کوتاه و روان بر فلسفۀ دورۀ قرون وسطی ارائه دهد. در فصل اول کتاب کاپلستون بحث می‌کند که چگونه متفکران اولیه قرون وسطی مانند آگوستین و بوئتیوس با ادغام ایده‌های افلاطونی و ارسطویی در اندیشه مسیحی، به دنبال آشتی دادن عقل و ایمان بودند. او سپس مسئلۀ کلیات و همچنین شکل‌گیری فلسفۀ مدرسی را در قرون وسطای متقدم مورد بررسی خود قرار می‌دهد. در این فصل‌ها برخی از آرای فیلسوفانی من جمله آبلارد توضیح داده شده‌اند. فصل بعدی مربوط به ترجمۀ آثار فلسفۀ اسلامی و یهودی به لاتین است. کاپلتسون درباره شخصیت‌هایی مانند ابن سینا و ابن رشد بحث می‌کند که تفسیرهایشان از ارسطو در غرب لاتین بسیار تأثیرگذار بود. فیلسوفان یهودی مانند میمونید نیز در این دوره نقش مهمی در انتقال و بسط اندیشه‌های فلسفی ایفا کردند. در فصل بعدی کتاب مکتب فرانسیسی و شخصیت‌هایی مانند بوناونتورا و دونس اسکوتوس بررسی می‌شوند و سپس با مکتب دومینیکن مقایسه می‌شوند. فصل بعدی کتاب مختص یکی از بزرگترین فلاسفۀ قرون وسطی، یعنی توماس آکویناس است. ابن رشدی‌های قرون وسطی که بر عقل تأکید بیشتری داشتند تا ایمان موضوع بعدی کتاب است. فیلسوفان دونز اسکوتوس، ویلیام اوکام و نیکولاس کوزانوس که مربوط به اواخر قرون وسطی‌اند با تفصیل بیشتری در فصول بعدی کتاب مورد بحث قرار گرفته‌اند. در نهایت نیز فلسفۀ سیاسی این دوره بررسی شده است و نظرات متفکرانی مانند مارسیلیوس پادوآ و جان سالزبری بیان گردیده است. با این اوصاف، می‌توان گفت این کتاب یکی از بهترین مدخل‌های موجود برای آشنایی با فلسفۀ قرون وسطی بدون وارد شدن تفصیلی به آن است. قابل ذکر است که کاپلستون در پایان کتاب برای علاقه‌مندان فهرستی از منابع مفصل‌تر را در نظر گرفته است تا خوانندگان بتوانند بیشتر با این دوره از تفکر آشنا شوند.