کتاب در مکانی خلوت

رمان «در مکانی خلوت» نوشته دوروتی ب. هیوز، اثری درخشان و روان‌شناختی در ژانر نوآر است که در فضای پرتنش لس‌آنجلس پس از جنگ جهانی دوم روایت می‌شود. این داستان، به جای پیروی از فرمول کلاسیک معمای "قاتل کیست؟"، بر کاوش در ذهن و روان یک قاتل تمرکز دارد و تصویری پیچیده و تیره از خشونت، سوءظن و روابط انسانی به دست می‌دهد.
قهرمان داستان، دیکس استیل، نویسنده‌ای سرد و منزوی است که ظاهرا برای نوشتن یک رمان جنایی به دنبال الهام و داستان می‌گردد. او به طور تصادفی با زنی به نام سیلویا نیکسون آشنا می‌شود، اما پس از قتل وحشیانه‌ی سیلویا که آخرین بار در کنار دیک دیده شده، به مظنون اصلی تبدیل می‌گردد. کارآگاهی که مسئول رسیدگی به این پرونده است، نسبت به گناهکار بودن دیکس مشکوک می‌شود و او را زیر نظر می‌گیرد. داستان از دیدگاه سوم شخص محدود و بیشتر از منظر لورل روایت می‌شود که به خواننده این امکان را می‌دهد تا مستقیما در تردیدها، ترس‌ها و کشمکش‌های درونی او شریک شود.
دوروتی هیوز در این رمان با مهارت چشمگیر، فضای سنگین، تاریک و سایه‌گون لس‌آنجلس را که تحت تأثیر موجی از قتل‌های زنجیره‌ای زنان قرار دارد، ترسیم می‌کند. او به جای تعقیب صحنه‌های اکشن یا برخوردهای فیزیکی، به سراغ روان‌شناسی عمیق شخصیت‌ها می‌رود و روابط آن‌ها را با دقت و عمق تصویر می‌سازد. رابطه بین دیک و لورل سرشار از کشش، اضطراب و نااطمینانی است؛ رابطه‌ای که در آن عشق، شک، جذابیت و خطر درهم تنیده‌اند.
از سوی دیگر، رمان به‌خوبی تأثیر جنایت را بر جامعه و روان افراد بررسی می‌کند: ترس، بی‌اعتمادی و تنهایی‌ای که قتل‌ها بر شهر تحمیل کرده‌اند، به شکلی ملموس در بطن روایت جاری است. همچنین، نقش زنان در داستان اهمیت ویژه‌ای دارد؛ شخصیت‌هایی همچون لورل و سیلویا نه‌تنها قربانی خشونت‌اند، بلکه در برابر آن نیز واکنش نشان می‌دهند و به افشای حقیقت کمک می‌کنند. هیوز با نثری موجز و تأثیرگذار، اثری آفریده که در کنار پرداختی دقیق به شخصیت‌ها، نگاهی تلخ و بی‌رحم به جامعه‌ای دارد که در آن خشونت، سوءظن و بی‌اعتمادی به یک وضعیت طبیعی بدل شده است. این رمان نه‌تنها به‌عنوان یک اثر جنایی مهیج، بلکه به‌مثابه یک مطالعه روان‌شناختی در باب هویت، تنهایی و خشونت درونی انسان‌ها نیز شناخته می‌شود.
در سال ۱۹۵۰، اقتباسی سینمایی از این اثر به کارگردانی نیکلاس ری و با بازی همفری بوگارت و گلوریا گراهام ساخته شد که با وجود تفاوت‌هایی در روایت و پایان‌بندی، از فضای داستان و شخصیت‌پردازی قوی هیوز الهام گرفته است. این رمان هنوز هم یکی از آثار شاخص و ماندگار در ادبیات نوآر به شمار می‌رود.