کتاب «لبه پرتگاه» نوشتهی شرلی مکلین، قصهی زنیست که در میانهی شهرت هالیوودی و سکوت درونی خویش، راهی جستوجوی معنا میشود؛ راهی که به جای تندیسهای زرین سینما، او را به دروازههای خاموش عرفان و تجربههای رازآلود هستی میکشاند. این کتاب، خودزندگینامهای است که بیش از آنکه به ثبت وقایع بیرونی بپردازد، به ترسیم سیر درونی نویسنده روی میآورد؛ شرح پرسشهایی بیپاسخ دربارهی روح، تناسخ، مدیتیشن و نیروی جهان، در لابهلای خاطراتی از عشق، سفر، اندیشه و شهود. مکلین با بیپردهگویی دلنشینش، مرز میان واقعیت و تخیل را آنچنان میکاود که خواننده، خود را نه در زندگی یک بازیگر، که در آیینهی یک جستوجوگر میبیند. در این روایت، پای عقل و حس، شهود و تردید، علم و ایمان همزمان به میان کشیده میشود. نویسنده با جسارتی کمنظیر، تجربههای شخصیاش را با خواننده در میان میگذارد، از رویاهایی که معنا دارند، تا گفتوگوهایی با هستی نادیده. «لبه پرتگاه» کتابیست در حاشیهی مرزهای شناختهشدهی جهان؛ لبهای که اگرچه لغزان است، اما شاید تنها راه رسیدن به حقیقت، پا نهادن بر همان لبهی ناپیدا باشد. این کتاب، دعوتی است به شنیدن ندای درونی، و شجاعتی برای زندگی کردن آنگونه که روح فرمان میدهد.
شرلی مکلین (متولد شرلی مکلین بیتی؛ ۲۴ آوریل ۱۹۳۴)[1] بازیگر و نویسنده آمریکایی است. او با بیش از ۷۰ سال سابقه فعالیت هنری، جوایز متعددی از جمله یک جایزه اسکار، یک جایزه امی، دو جایزه بفتا، شش جایزه گلدن گلوب، دو جام ولپی و دو خرس نقرهای دریافت کرده است. او در سال ۱۹۹۵ مفتخر به دریافت جایزه انجمن فیلم مرکز لینکلن، در سال ۱۹۹۸ مفتخر به دریافت جایزه سیسیل بی. دمیل، در سال ۲۰۱۲ مفتخر به دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری از AFI و در سال ۲۰۱۴ مفتخر به دریافت جایزه افتخاری مرکز کندی شده است. مکلین یکی از آخرین ستارههای باقیمانده از عصر طلایی هالیوود است.