کتاب داستان های اوهایو

یک گروه پسر توی جاده کورس گذاشته بودند ، پشت یک وانت پر از چاشنی و مواد آتش زا بودند و تا لاستیک آتش می زدند، می توانستم بفهمم باز یک خرابکاری تازه در آن شب درست کرده اند.

من تمام عمرم را اینجا زندگی کرده بودم، مثل یک قارچ سمی که پایش در تنه ی درختی فاسد گیر کرده، حتی اگر می توانستم هم دلم نمی خواست از آنجا بروم به شهر.

اما این حرف «تینا» خیلی ناراحتم کرد و مرا یاد وقتی انداخت که با پدرم رفته بودم شکار خرگوش. هنوز نگاه ناامیدانه و سرد پدرم و صورت برافروخته اش یادم است چون نتوانسته بودم در آن برف و بوران، ماشه را بکشم. وقتی برگشتیم خانه، به مادرم گفت: «حسابی پسره رو خراب کردی.» پدرم تا قبل از مرگش باید هزار باری این حرف را به مادر بیچاره ام زده باشد.