ائوریپیدس یا اوریپید تراژی نویس دوران آتن باستان بود. او در کنار آیسخلوس و سوفوکل ، یکی از سه تراژدی نویس یونان باستان است که از آنها نمایشنامه های کامل به جا مانده است. برخی از محققین باستان نود و پنج نمایشنامه را به او نسبت داده اند ، اما برخی می گویند حداکثر نود و دو نمایشنامه بود. از این تعداد ، هجده یا نوزده تای آنها کم و بیش کامل باقی مانده اند. و بسیاری از قطعات و فراگمان های قابل توجه از بیشتر نمایشنامه های دیگر او نیز وجود دارد. بیشتر نمایشنامه های او نسبت به نمایشنامه های اشخیلوس و سوفوکلس حفظ شده اند ، بخشی از این امر به این خاطر است که با کم شدن محبوییت آن ها، محبوبیت ائوریپیدس افزایش یافته بود. او در دوران هلنیستی همراه با هومر، دموستنس و مناندر تبدیل به سنگ بنای آموزش ادبیات کهن شد. ائوریپیدس با نوآوری های تئاتری خود تأثیرات چشمگیری بر درام تا زمان مدرن داشته است ، به ویژه با نمایش دادن قهرمانان سنتی و اسطوره ای به عنوان مردم عادی در شرایط خارق العاده.. این رویکرد جدید، او را به سمت تحولات پیشگامانه ای سوق داد که بعدها نویسندگان کمدی با آ« سازگار شدند که برخی از آنها ویژگی های عاشقانه است. تمرکز بر زندگی درونی و انگیزه های شخصیت های خود ، عملی بود که تا پیش از او در درام نویسی ناشناخته بود. او خالق ... آن قفسی بود که تئاتر اتللوی شکسپیر ، فدر راسین ، ایبسن و استریندبرگ در آن زنان و مردانی را زندانی کرده اند که شدت عشق و نفرت خود یکدیگر را نابود می کنند.
این کتاب مجموعه ای از 5 نمایشنامه از ائوریپیدس است که که توسط مترجم زبردست، عبدالله کوثری گزینش و ترجمه شده اند. این پنج نمایشنامه عبارتند از: مدئا، ایپولیتوس، الکترا، زنان تروا، باکخانت ها.
کتاب ائوریپیدس
