خوب، این وسط نقش خودمان چی؟ یعنی آن چنان در مقابل این پدیده ها عاجزیم که هیچ کاری نباید بکنیم؟ یعنی من و ما و این ملت بزرگ در هیچ موردی کوتاهی نکرده ایم؟ تقصیری نداشته ایم؟ آخر با این استدلال گیرم خودت را آسوده کردی آن چه بر ما رفته است را که نمی توانی تغییر دهی!
صادقانه با خود بیندیشیم که ما چگونه ما شدیم؟ و اصلا چرا رویمان نشود؟ واقعا قبل از این سوال، یک تعریفی هم از «ما» بکنیم که این «مایی» که از آن صحبت می کنیم چگونه مایی است؟
این وضعیت کشوری است که واقعا استحقاق این همه خفت را ندارد. ولی روزنامه هایش را نگاه کنید سراپا تبریک است و تهنیت به مدیران لایقی!! که هر روز گوشه ای از این مملکت را به رکود می کشند
