کتاب کالسکه

در گوشه یی، افسری روی نیمکت ولو شده بود، بالشی زیر دنده هاش و پیپی گوشه لب اش گذاشته بود و با خیال تخت و با فصاحت سرگرم بازگو کردن ماجراهای عشقی اش بود. همه توجه کسانی که گرد او حلقه زده بودند به سخنان او جلب شده بود. مالک خیل چاقی که دست هایی کوتاه مثل سیب زمینی کش آمده داشت، با توجه بسیار به سخنان او گوش می داد و آب از لب و لوچه اش راه افتاده بود و فقط هر از چند گاهی سعی می کرد دست های کوتاهش را به پشت پهن اش ببرد و انفیه دان اش را از جیب عقب بیرون بیاورد. در گوشه یی دیگر، بحثی پروشور در مورد آموزش های توپخانه ای در گرفته بود، و فیثاغور فیثاغوروویچ، که تا آن موقع دوبار اشتباهی به جای سرباز بی بی به زمین زده بود، وارد این بحث خصوصی شد و از همان جا که نشسته بود، با فریاد، جملاتی از این قبیل می گفت:”چه سالی؟” یا “در کدام هنگ؟” و متوجه نبود که در اکثر موارد سوالات او ربطی به بحث ندارد.