کتاب فروشی سر نبش

سابقا کاملا پذیرفتنی بود که کتاب را جلوی دماغتان بگیرید و در خیابان راه بروید. مردم لبخند ملیحی می زدند و از سر راهتان کنار می رفتند، چون می دانستند که این چنین تشنه ی خواندن بودن یعنی چه (یک بار شاهد بودم دختری که در متروی لندن خودش را به حلقه ی آویزان در راهروی کوپه آویخته بود، موقعی که می خواست در ایستگاه بانک قطارش را عوض کند و همزمان کتاب پسر شایسته را تمام کند، مچش در رفت). اما این روزها همه تمام مدت تلفن هوشمند مسخره شان را جلوی رویشان می گیرند که مبادا کسی عکس سگی را در فیسبوک لایک کند و آن ها دو ثانیه دیرتر متوجه بشوند. بنابراین موانع راه رفتن در خیابان خیلی بیشتر شده، حتی اگر کتابی دستتان نباشد. باید با احتیاط راه رفت.

فقط کاری بکن. ممکن است مرتکب اشتباه شوی، آن وقت می توانی درستش کنی. اما اگر هیچ کاری نکنی، نمی توانی چیزی را درست کنی. و زندگی ات ممکن است پر از پشیمانی و افسوس شود.

هر روزی که با کتاب سپری شود، اندکی بهتر از روزهای بدون کتاب است، و تنها آرزویم برایت این است که شادترین روزها را داشته باشی.